Νεμέα
Η Νεμέα πήρε το όνομα της από την νύμφη Νεμέα, κόρη του ποταμού Ασωπού. Στο κάμπο της Νεμέας,η αμπελοκαλλιέργεια και η οινοποιία έχει παράδοση χιλιετιών με ιδιαιτερότητα στο αγιωργίτικο σταφύλι που δανείστηκε το όνομά του από τον οικισμό Άγιο Γεώργιο, όνομα που διατηρούσε η Νεμέα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Τα κρασιά της περιοχής, με έντονο, βαθύ ρουμπινί χρώμα και άρωμα που παραπέμπει σε ευγενή μπαχαρικά, θεωρούνται από τα καλύτερα της Πελοποννήσου. Ποικιλίες κρασιών που συναντάμε στη περιοχή είναι η αλεπού, η ασπρούδα, το σαββατιανό, ο ροδίτης αλλά και ποικιλίες κοσμοπολίτικες (Chardonnay, Sauvignon Blanc) καθώς και ερυθρές (Cabernet Sauvignon, Merlot … κ.α).
Γιορτή Κρασιού
Στα τέλη Αυγούστου- αρχές Σεπτεμβρίου, στη Νεμέα «Αμπελόεσσα» διοργανώνεται γιορτή κρασιού με τη συμμετοχή τοπικών οινοπαραγωγών. Στην διάρκεια του τριημέρου, που διαρκούν οι Μεγάλες Ημέρες της Νεμέας, στις γειτονιές και στις πλατείες της πόλης εκτυλίσσονται ποικίλες πολιτιστικές (θέατρο, χορωδίες) και μουσικές εκδηλώσεις. Ταυτόχρονα λειτουργεί έκθεση κρασιών των ντόπιων παραγωγών ενώ ο επισκέπτης μπορεί να ακολουθήσει διάφορες διαδρομές σε αμπελώνες της περιοχής. Καθημερινά το λεωφορείο των οινοπαραγωγών ξεναγεί δωρεάν τους επισκέπτες στους αμπελώνες.
Από το 1997 στη Νεμέα λειτουργεί η Γεωργική Τεχνική - Επαγγελματική Σχολή με σύγχρονο σύστημα αγροτικής εκπαίδευσης πάνω στην αμπελουργία και την οινοτεχνία που απευθύνεται κυρίως σε νέους αγροτικών οικογενειών, αποφοίτους Γυμνασίου.
Τα Νέμεα
Το καλοκαίρι του 1996, μετά από προσπάθεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής, οι αγώνες των Νέμεων αναβίωσαν ύστερα από 2.300 χρόνια με στόχο τη διατήρηση του αρχαίου ελληνικού αθλητικού ιδεώδους. Χιλιάδες θεατές και αθλητές συμμετέχουν στους αγώνες για να βιώσουν το μεγαλείο της ευγενούς άμιλλας. Η Νεμέα έγινε γνωστή από τον άθλο του Ηρακλή, την εξόντωση του λιονταριού που λυμαινόταν την περιοχή. Οι συμμετέχοντες στους αγώνες ακολουθούν τα ίδια βήματα του μυθικού ήρωα, από τις Κλεωνές μέχρι τη Νεμέα, μέσα από μια μοναδική διαδρομή με ελαιώνες και αμπελώνες.
Το έθιμο της Ψυχοκόρης
Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, οι κάτοικοι της Νεμέας βάζουν πλαστικά κλαδιά πάνω από τα τζάκια, σκεπάζουν τα γλυκά με αλουμινόχαρτο και πλένονται καλά για να μην τους κατουρήσουν οι καλικάντζαροι. Το πρωί των Χριστουγέννων, μετά την εκκλησία, η έφηβη κόρη της οικογένειας σερβίρει σε πιατέλα τα παραδοσιακά γλυκά της Νεμέας (κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες, γλυκά κουταλιού… κλπ) και προσφέρει λικέρ στον άνδρα της οικογένειας.
Παραδοσιακός Γάμος
Τη Δευτέρα, οι φίλες της νύφης και οι κοπέλες από την γειτονιά πλένουν τα προικιά τραγουδώντας και χορεύοντας. Η μητέρα της νύφης ετοιμάζει ζεστές τηγανίτες και κερνάει σπιτικό λικέρ. Στο σπίτι του γαμπρού ένας νέος, φίλος ή συγγενής του γαμπρού, που έχει και τους δύο γονείς του, είναι υπεύθυνος για την προετοιμασία του γαμπρού. Αυτός ονομάζεται μπραζέρης, που σημαίνει στενός φίλος, παράγαμπρος. Αντίστοιχο ρόλο είχε και μια κοπέλα, φίλη της νύφης, η μπραζέρα. Την Τρίτη μαζεύονται και πάλι οι κοπέλες για να σιδερώσουν τα προικιά. Την Τετάρτη τακτοποιούν τα ρούχα φτιάχνοντας έναν γιούκο όπως τον έλεγαν. Έβαζαν δηλαδή πάνω από τα στρώματα, τα παπλώματα, τις υφαντές κουβέρτες και τα κιλίμια, που ύφαινε η νύφη στον παραδοσιακό αργαλειό και τέλος τις πλεχτές δαντέλες της γιαγιάς. Ύστερα κρεμούσαν όλα τα κεντήματα σε σκοινί στερεωμένο από τον έναν τοίχο στον άλλον. Σε πάγκους τοποθετούσαν τα υπόλοιπα προικιά (σεντόνια με δαντέλες, κεντήματα, νυχτικιές της νύφης..κλπ.). Το απόγευμα καλούσαν τον παπά, τον δάσκαλο, τον πρόεδρο και μαζί με τους γονείς των μνηστευμένων γινόταν η εκτίμηση της προίκας της νύφης. Το προικοσύμφωνο το συνέτασσε ο συμβολαιογράφος του χωριού. Στο τέλος, έραιναν τα προικιά με ρύζι, αμύγδαλα, καρύδια και νομίσματα. Ένα έθιμο που διατηρείται ως σήμερα είναι το γέλασμα από μέρους και των δύο συμπεθέρων με σκοπό να κρύψουν ή να κλέψουν κάτι από το σπίτι, για να τους «χτυπήσουν το κουδούνι» όπως λένε, δείχνοντάς το «κλεμμένο» αντικείμενο όταν φεύγουν.
Την Πέμπτη το πρωί, οι γονείς των μελλονύμφων στέλνουν τα καλέσματα σε συγγενείς και φίλους. Τον παπά και τον κουμπάρο τους καλούν ξεχωριστά ο γαμπρός με τον μπραζέρη, στέλνοντας μια κουλούρα ψωμί, 2-3 κιλά κρέας και μια τσότρα κρασί για τον καθένα. Την Παρασκευή το απόγευμα, ο μπραζέρης, με 5-6 φίλους συγγενείς του γαμπρού, παραλαμβάνουν την προίκα της νύφης. Πρώτα αλλάζουν τις κουλούρες ο μπραζέρης με τη μπραζέρα. Στέκονται απέναντι και ο καθένας την προβάλλει για να φανεί τίνος είναι καλύτερα στολισμένη. Το Σάββατο το πρωί συγκεντρώνονται ο γαμπρός με τους συγγενείς και φίλους του για να μεταφέρουν τα προικιά από το σπίτι της νύφης, τραγουδώντας «Ας παν να ιδούν τα μάτια μου πως τα περνάει η αγάπη μου...». Το απόγευμα γίνεται το μπάνιο της νύφης από τις φίλες της που κουβαλούν νερό από τη βρύση. Η νύφη πετά τα εσώρουχά της στα κορίτσια για να πάρουν την τύχη της. Ο γαμπρός με τον μπραζέρη πηγαίνουν στον κουμπάρο με χορούς και με τραγούδια και του προσφέρουν «το αρνί του κουμπάρου», γλυκά, μια πίτα στολισμένη και την «τσίτσα» γεμάτη κρασί. Το βράδυ του Σαββάτου ο γαμπρός και η νύφη γλεντούν στα σπίτια τους με συγγενείς και φίλους.
Την Κυριακή, τα πεθερικά φέρνουν τα δώρα τους στη νύφη, μια πλάτη κρέας, μια βίκα κρασί και μια μπουγάτσα. Μετά αρχίζει ο στολισμός της νύφης από τις φίλες και τη μητέρα της. Της δένουν τη μέση μ' ένα χλωρό βάτο για να είναι γερή σαν κι αυτό, της δένουν μια κλειδαριά για να κλειδώσουν το ανδρόγυνο, της βάζουν ένα ψαλιδάκι για τις κακές γλώσσες, της φοράνε ένα χαϊμαλί (από ψωμί, μπαρούτι, μιτάρι από αργαλειό, ένα κομματάκι σκούπα, λίγο λιβάνι και καρβουνόσκονη) και κρύβουν κάτω από τα εσώρουχα της ένα ξόρκι για το μάτι και τα κακά λόγια. Στο σπίτι του γαμπρού, οι φίλοι με τον πατέρα του τού φορούν ένα εσώρουχο ανάποδα για να μην τον πιάσει το μάτι, τον πλένουν 3 φορές ανάποδα με νερό και τον ξυρίζουν τραγουδώντας. Γύρω στις 2 το μεσημέρι, ο γαμπρός ξεκινάει για την εκκλησία με τραγούδια και χορούς. Η μητέρα του βάζει κουφέτα στην τσέπη του, που τα παίρνουν μετά τον γάμο οι ελεύθερες κοπέλες και τα βάζουν κάτω από το μαξιλάρι τους, για να δουν στον ύπνο τους ποιόν θα παντρευτούν. Μετά την τελετή, η νύφη πετάει ένα ρόδι στην είσοδο του σπιτιού για να έχει ευτυχία το καινούργιο σπιτικό. Η πεθερά της νύφης έπαιρνε ένα ποτήρι μέλι και μέλωνε τους νεόνυμφους για να είναι ενωμένοι για πάντα. Στη συνέχεια περνούσε από τον λαιμό των νεόνυμφων ένα μεγάλο μαντίλι ή κορδέλα και τους έβαζε μέσα στο σπίτι. Έμπαιναν μέσα με το δεξί πόδι για να τους πάνε όλα δεξιά και ευτυχισμένα στην νέα τους ζωή.

Στεφάνι
Στο Στεφάνι σώζονται μεταβυζαντινά κτίσματα του 12ου, 14ου και 16ου αιώνα, που σκιαγραφούν την χριστιανική ιστορία του οροπεδίου που εκτείνεται μεταξύ του χωριού και του μεσαιωνικού Αγιονορίου. Στο χωριό βρίσκεται και η γνωστή Μονή Στεφανίου, αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο, την οποία επισκέπτεται πλήθος προσκυνητών όλο το χρόνο. Εορτάζει και πανηγυρίζει ετησίως στις 26 Οκτωβρίου.

Λουτρό Ξυλοκάστρου
Το χωριό Λουτρό ανήκει στον Δήμο Ξυλοκάστρου και εορτάζει του Σωτήρος στις 6 Αυγούστου και της Αγίας Κυριακής στις 17 Ιουλίου. Κατά τη διάρκεια των πανηγυριών καλούνται μουσικά και χορευτικά συγκροτήματα.

Σοφικό
Το χωριό Σοφικό είναι η Έδρα της Δημοτικής Ενότητας Σολυγείας και βρίσκεται 30 χλμ. νοτιοανατολικά της Κορίνθου. Σημαντικός θεωρείται ο ναός της Αγίας Παρασκευής (μονόχωρη βασιλική) κτισμένος το 1617 και με όλη την επιφάνεια του τοιχογραφημένη. Οι παραστάσεις (χορός των Νεανίδων) αναφέρονται στο Χορό του Γεμ, έθιμο που είναι μοναδικό στη περιοχή της Κορινθίας. Πρόκειται για τον χορό των ημερών του Πάσχα (Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη) όπου όλοι οι κάτοικοι του Σοφικού συγκεντρώνονται στη πλατεία του Ι.Ν.Ευαγγελιστρίας τραγουδούν και χορεύουν. Ο χορός παλιότερα κρατούσε μια εβδομάδα. Οι στίχοι των τραγουδιών αναφέρονται στη ξενιτιά, τον έρωτα, την ελευθερία.. Το πιο δημοφιλές τραγούδι που λέγεται στο Γεμ είναι : «Εσείς πουλιά του κάμπου και της θάλασσας, εσείς πάντα περνάτε από τον τόπο μας / γράμμα, χω να σας δώσω μια μικρή γραφή να πάτε της καλής μου της αγάπης μου να μην με περιμένει και με καρτερεί γιατί εμένα με παντρέψανε στην Αρμενία. Πήρα Αρμενωτοπούλα μάγισσα κακιά/ Μαγεύει τα καράβια και δεν έρχονται, με μάγεψε και εμένα και δεν έρχομαι/ πιάνω τον δρόμο να' ρθω, λάσπες και νερά/ ξαναγυρίζω πίσω ήλιος και ξαστεριά».

(πηγή : Aπόθεμα της Λαϊκής παράδοσης του Σοφικού)