Θεμελιωτής του Ναυπλίου (=ναυτική πόλη) φέρεται ο ομώνυμος μυθικός ήρωας, πατέρας του Παλαμήδη. Το Ναύπλιο έπαιξε σημαντικό ρόλο σε όλες τις φάσεις της Ελληνικής Ιστορίας, από τα μυθικά χρόνια έως σήμερα. Ιδιαίτερα στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης αναδείχθηκε πανελλήνιο κέντρο και διετέλεσε πρωτεύουσα της αναγεννωμένης ΕλλάδοςΚατά τη Μυκηναϊκή εποχή, η πόλη υπήρξε ισχυρό ναυτικό κράτος με τείχος στο βράχο της Ακροναυπλίας, που αργότερα παρήκμασε και εγκαταλείφθηκε. Στη διάρκεια του Μεσαίωνα γνώρισε την κυριαρχία των Βυζαντινών, των Ενετών και των Φράγκων. Οι πρώτοι έχτισαν τα νεότερα τείχη της Ακροναυπλίας πάνω στα ίχνη της "Κυκλώπειας" οχύρωσης, ενώ στους δυτικούς οφείλεται η ολοκλήρωση των έργων και η προσθήκη των κάστρων στο Παλαμήδι και το Μπούρτζι.
ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΑΚΡΟΝΑΥΠΛΙΑΣ
Η πόλη, με τα ισχυρά βενετσιάνικα φρούρια και την αρχοντική της παράδοση, υπήρξε επί μακρόν η καρδιά του Ελληνισμού. Ολόκληρο σχεδόν το 18ο αιώνα, η πόλη έζησε υπό οθωμανική κυριαρχία. Στις 29 Νοεμβρίου 1822 ο Στάικος Σταίκόπουλος απελευθέρωσε το Ναύπλιο από τους Τούρκους, καταλαμβάνοντας τα οχυρά και στις 3 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους οι Τούρκοι την παρέδωσαν στον Θόδωρο Κολοκοτρώνη.
ΤΟ ΜΠΟΥΡΤΖΙ
Σύμβολο της πόλης. Το μικρό φρούριο πάνω στο νησάκι των Αγίων Θεοδώρων. Το Μπούρτζι, όπως και πολλά άλλα οικοδομήματα στο Ναύπλιο κτίσθηκε από τους Ενετούς μεταξύ το 1471 και κατ άλλους το 1473. Αποτελείται από ένα ψηλό οκταγωνικό πύργο, που πλαισιώνεται από χαμηλούς ημικυκλικούς πύργους για τα κανόνια στα ανατολικά και στα δυτικά του. Μια κινητή αλυσίδα έφραζε την είσοδο του όρμου και το Porto Cadena -το Λιμάνι της Αλυσίδας - μετατρεπόταν σε ασφαλές αγκυροβόλιο. Ενώ οι Τούρκοι είχαν ρίξει πέτρες γύρω στο νησάκι, για να εμποδίζουν την προσέγγιση μεγάλων πλοίων και είχαν κατασκευάσει μόλο από το Μπούρτζι μέχρι το σημείο που ονομάζεται Πενταδέλφια με άνοιγμα στη μέση. Αργότερα έγινε τόπος διαμονής των δημίων των θανατοποινιτών του Παλαμηδιού. Μετά την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς θα αποτελέσει τον τόπο φιλοξενίας της ελληνικής κυβέρνησης.
ΤΟ ΠΑΛΑΜΗΔΙ
Την ιδέα να οχυρωθεί το Παλαμήδι την είχαν κατά σειρά ο Morosini, o Corner και ο Grimani. Τα σχέδια έγιναν τελικά από τον Grimani, αλλά το έργο ολοκληρώθηκε λίγο αργότερα από τον Agostino Sagredo. Όλο το συγκρότημα αποτελείται από οκτώ προμαχώνες που συνδέονται με τείχη και επικοινωνούν μεταξύ τους. Το φρούριο συγκοινωνούσε με την πόλη από δύο δρόμους, ο ένας ήταν θολωτός καλυμμένος με αψιδωτή οροφή και αντικαταστάθηκε αργότερα από μια κλιμακωτή άνοδο με 857 σκαλοπάτια. Τα οχυρωματικά έργα του Παλαμηδιού τελείωσαν μέσα σε τρία χρόνια (1711-1714). Ήταν το τελευταίο σημαντικό επίτευγμα στη μακρόχρονη ιστορία της Ενετοκρατίας. Ένα χρόνο μετά, το 1715 οι Τούρκοι με 100.000 στρατό μπήκαν στην Πελοπόννησο και κατέλαβαν το Παλαμήδι και την Ακροναυπλία. Το Παλαμήδι χρησιμοποιήθηκε κατά καιρούς σαν φυλακή βαρυποινιτών καταδίκων. Εκεί είχε φυλακισθεί και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Στη συνέχεια, το Ναύπλιο ορίστηκε πρωτεύουσα του μικρού ελεύθερου ελληνικού κράτους (ως το 1834) και έδρα του πρώτου βασιλιά.
1828: Στις 8 Ιανουαρίου έρχεται ο πρώτος Κυβερνήτης, Ιωάννης Καποδίστριας.
1831: Στις 27 Σεπτεμβρίου ο Καποδίστριας δολοφονείται έξω από το Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα.
1833: Άφιξη του Όθωνα.
1834 Φυλακίζεται στο Παλαμήδι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
1862: Την 1η Φεβρουαρίου το Ναύπλιο επαναστατεί κατά της βασιλείας του Όθωνα
Περισσότερα..

ΑΡΓΟΣ

Η ιστορία του Άργους είναι δεμένη με όλες τις εποχές της ιστορίας του ανθρώπου, από τις πρώτες μέρες της νεολιθικής εποχής μέχρι τον Χριστιανισμό. Κατοικείται επί 6.000 χρόνια συνεχώς και παρά τις καταστροφές που υπέστη κατά το πέρασμα των χρόνων, πάντοτε κτιζόταν στην ίδια προνομιακή θέση.Την εποχή που ο άνθρωπος συγκεντρώνεται σε κοινωνίες, το Άργος κατοικείται από τη φυλή των πελασγών. Πρώτοι τότε, ίδρυσαν τις πρώτες αποικίες σε όλη την Ελλάδα και θαύμαζαν την απεραντοσύνη του ουρανού, τη γονιμότητα της γης και τη δύναμη του ήλιου.
Ιδρυτής του Άργους φέρεται ο Ίναχος, ο οποίος έκτισε και οχύρωσε την Ακρόπολη της Λάρισας.Κατόπιν κυβέρνησε ο Φορωνέας. Το 1900 π.Χ. το Άργος ονομάστηκε «Φορωνικό Άστυ» και ήταν η πρώτη, σε συγκρότηση, πόλη της Ευρώπης. Ο Παυσανίας παρουσιάζει τον Φορωνέα ως μεγάλο ευεργέτη του ανθρώπινου γένους.
Μετά ανεβαίνει στην εξουσία ο Δαναός, γιος της Ιούς και εγγονός του Ίναχου. Ανέπτυξε τη ναυτιλία, τη βιομηχανία και το εμπόριο, κατάργησε τις ανθρωποθυσίες στους βωμούς και διοίκησε δημοκρατικά τον τόπο.Ένα ιστορικό επεισόδιο έδωσε την ηγεσία στον Δαναό, που τη διεκδικούσε από τον Γελάνορα. Ένας λύκος έπεσε σε μια αγέλη βοδιών και κατασπάραξε τον ταύρο, αρχηγό της αγέλης. Το περιστατικό αυτό έδωσε την ιδέα στην επιτροπή του Δήμου να παρομοιάσει τον Γελάνωρα με τον ταύρο και τον Δαναό με τον λύκο, επειδή το ζώο αυτό δεν ζει μεταξύ των ανθρώπων, όπως ο Δαναός δεν ζούσε μέχρι τότε μαζί με τους Αργείους και να δοθεί έτσι η εξουσία στον Δαναό. Ο Δαναός, προς τιμήν του λύκου, έκτισε το Ναό του Λυκείου Απόλλωνος στην αγορά.
Ο Λύκος σήμαινε την παντοδυναμία της πόλης και αργότερα εικονιζόταν στα Αργείτικα νομίσματα. Ακόμα και μέχρι σήμερα αποτελεί το επίσημο σήμα του Δήμου Άργους.
Τον Δαναό διαδέχτηκαν άλλοι ηγεμόνες. Ανάμεσά τους ο Ακρίσιος, ο οποίος είχε κόρη την Δανάη. Επειδή δεν είχε αρσενικό παιδί για διάδοχο, ρώτησε το μαντείο ποιος θα έρθει μετά από αυτόν στην εξουσία. Το μαντείο έδωσε χρησμό ότι ο γιος της Δανάης θα πάρει την εξουσία, αφού τον φονεύσει. Φοβούμενος ο Ακρίσιος τον χρησμό, φυλακίζει τη Δανάη σε χάλκινη αίθουσα και την καταδικάζει σε αιώνια αγνότητα. Ο Ζευς τότε, κυριεύεται από την ομορφιά της Δανάης. Μπαίνει στην φυλακή «σαν χρυσή βροχή» και από την επαφή τους γεννιέται ο Περσέας. Ο Ακρίσιος τρομοκρατημένος, τους έβαλε σε μια βάρκα και τους άφησε στο πέλαγος. Τα κύματα οδήγησαν τη βάρκα στη Σέριφο. Εκεί τους φρόντισαν οι αδελφοί Δίκτης και Πολυδέκτης. Η Ανδρομέδα έγινε γυναίκα του και μαζί απέκτησαν τον γιο τους, Πέρση. Ο Περσέας επιστρέφει για να βρει τον παππού του και, σύμφωνα με τον χρησμό, γίνεται ο φονιάς του. Μια ημέρα ενώ γυμναζόταν με τον δίσκο, χτύπησε θανατηφόρα τον Ακρίσιο, ενώ στεκόταν στο σημείο που έπεφτε ο δίσκος και τον σκοτώνει από μια μοιραία σύμπτωση…
Ο Φείδωνας βασιλεύει τις τελευταίες δεκαετίες του 7ου αι.π.Χ. Το Άργος στις μέρες του έφτασε στην μεγαλύτερη ακμή του. Διέθετε ελεύθερο δημοκρατικό πνεύμα και κήρυξε αντίθετη πολιτική σε σχέση με την Σπάρτη, με αποτέλεσμα οι πολίτες να έχουν ίσα δικαιώματα και προνόμια. Ο Φείδων επέκτεινε την κυριαρχία του Άργους στην ευρύτερη περιοχή και ο έλεγχός του έφτασε μέχρι την Αίγινα, όπου την εποχή εκείνη ήταν η πρώτη ναυτική δύναμη της Ελλάδος, με την οποία διατήρησε συμμαχία. Εκεί ίδρυσε νομισματοκοπείο και έκοψε νομίσματα πρώτος στον Ελλαδικό χώρο. Μέχρι τότε οι συναλλαγές γίνονταν με σιδερένιες ράβδους, τους οβελούς.
Το Φειδώνιο νόμισμα, αντικαταστάθηκε 2 περίπου αιώνες μετά, από το Αττικό νόμισμα.
Μετά τον Θηβαϊκό πόλεμο και την εκστρατεία του Μεγ. Αλεξάνδρου, ακολουθεί η συμμαχία Άργους - Ρώμης. Το Άργος μέχρι το 396 μ.Χ. είναι υπό ρωμαϊκή κατοχή. Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες φέρθηκαν στο Άργος με τον καλύτερο τρόπο. Το Άργος γίνετια έδρα του Αργολικού Συνεδρίου, ακμάζει οικονομικά και πολιτιστικά. Ο Νέρωνας επιχειρεί την αποξήρανση της λίμνης Λέρνας για να απαλλάξει τον κόσμο από την ελονοσία και ο Αδριανός κατασκευάζει το περίφημο Αδριάνειο υδραγωγείο, το οποίο ξεκινά από το όρος Λύρκειο και καταλήγει στο Άργος. Ο Ιουλιανός, θαυμάζοντας την αρχαία δόξα της πόλης, ζητάει την άρση της επιβολής άδικων φόρων.
Το Άργος γνώρισε πολλές καταστροφές από τους Ερούλους, τους Γότθους και τους Οστρογότθους, τους Σλάβους.
Τον Χριστιανισμό κύρηξε ο Απόστολος Ανδρέας. Στα τέλη του 9ου αι. μ.Χ., Επίσκοπος Άργους αναγορεύεται ο Άγιος Πέτρος, πολιούχος της πόλης μέχρι σήμερα. Το 1189 το Άργος υψώνεται σε Μητρόπολη. Τον 13ο αι. βρίσκεται σε χέρια των Ελλήνων προστατών. Φραγκική κυριαρχία (1212 - 1383), Α' Ενετική κυριαρχία (1383 - 1463), Α' Οθωμανική κυριαρχία (1463 - 1686), Β' Ενετική κυριαρχία (1686 - 1715), Β' Οθωμανική κυριαρχία (1715 - 1821).
Στις 23 Μαρτίου 1821 το Άργος σηκώνει σημαία Επανάστασης υπό τον Σταματέλο Αντωνόπουλο. Στις 24 Απριλίου εισβάλλει ο Κεχαγιάμπεης και στις 9 Μαΐου η πόλη απελευθερώνεται. Την 1η Δεκεμβρίου 1821 γίνεται η Α' Εθνική Συνέλευση στον Ιερό Ναό του Τιμίου Προδρόμου. Από τις 3 Ιουνίου 1822 έως τις 5 Ιουλίου 1822 το Άργος γίνεται έδρα της κυβέρνησης και της Βουλής των Ελλήνων.
Στις 11 Ιουλίου 1829 πραγματοποιείται η Δ' Εθνική Συνέλευση στο Αρχαίο Θέατρο στις 5 Δεκεμβρίου 1831, η Ε' Εθνική Συνέλευση στο Καποδιστριακό Σχολείο.
Το 1833 χτίζονται από τον Ιωάννη Καποδίστρια, το σημερινό Δημαρχείο, το Α' Δημοτικό σχολείο, το Παλλάτιον της Κυβέρνησης (Καλλέργειον), καθώς επίσης και οι οικίες του Σ. Τρικούπη, των στρατηγών Τόμας Γκόρντον και Δημητρίου Τσώκρη, καθώς και αναδιαμορφώνονται οι Στρατώνες, με προσθήκη νέου κτιρίου σε Στρατώνες Ιππκού.
Το 1889 κτίζεται η Νεοκλασική Δημοτική Αγορά και πλήθος νεοκλασικών κτιρίων.Στις 27 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την πόλη και αποχωρούν στις 14 Σεπτεμβρίου 1941.Το Άργος συνεχίζει να εξελίσσεται και να αναπτύσσει την πολιτιστική του κληρονομιά.

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ

Εδώ έγινε το Δεκέμβριο του 1821, η πρώτη Εθνική συνέλευση των Ελλήνων, του μόλις απελευθερωμένου ελληνικού κράτους. Σε αυτή τη συνέλευση ορίσθηκε το γαλανόλευκο σαν το χρώμα της Ελληνικής σημαίας και συντάχθηκε το Σύνταγμα της Επιδαύρου, από τα πλέον προοδευτικά της εποχής του.
Η Επίδαυρος ήταν ήδη φημισμένη από τους προομηρικούς χρόνους, γι' αυτό και ο Φλεγύας, ο μεγαλύτερος πολέμαρχος του καιρού του, την επισκέφτηκε, τάχα για να γνωρίσει τον τόπο, στην ουσία κατασκοπεύοντας, με απώτερο στόχο τις ληστρικές επιδρομές του. Συνοδευόταν από την κόρη του την Κορωνίδα, η οποία καρποφορούσε το προϊόν του έρωτά της με τον θεό Απόλλωνα. Κατάφερε να μη γίνει αντιληπτή η εγκυμοσύνη της από τον πατέρα της και όταν γέννησε εγκατέλειψε το μωρό σε ένα βουνό της Επιδαύρου, το Τίτθιο όρος. Εκεί το βρήκε μια κατσίκα και το τάιζε, ενώ ο σκύλος του κοπαδιού το φύλαγε. Ο Αρεσθάνας, ο γιδοβοσκός, παρατηρώντας ότι έλειπε μια γίδα και ότι ο σκύλος ξέκοβε κάθε τόσο από το κοπάδι, ανακάλυψε τον μικρό Ασκληπιό.
Κατά την περίοδο της καθόδου των Δωριέων αναφέρεται ο Πιτυρεύς, απόγονος του Ίωνα, ο οποίος παρέδωσε την πόλη στον Αργείο Δηϊφόντη τον οποίο διαδέχθηκε ο Επίδαυρος από τον οποίο πήρε το όνομά της η περιοχή. Αλλού αναφέρεται πως ο Επίδαυρος προϋπήρξε του Πιτυρέα. Πάντως ο Όμηρος αναφέρει τη συμμετοχή των Επιδαυρέων στον Τρωικό πόλεμο με αρχηγό το γιο του Ασκληπιού, τον Μαχάονα, γιατρό των Αχαιών. Κατά τον 7ο π.Χ. αιώνα αναφέρεται σαν τύραννος της Επιδαύρου ο Προκλής ενώ αργότερα η πόλη υποτάχθηκε στον τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο μέχρι την πτώση των Κυψελίδων οπότε ανέκτησε και πάλι την ανεξαρτησία της. Συμμετείχε στους Μηδικούς πολέμους ενώ υπήρξε πιστή σύμμαχος της Σπάρτης.

ΕΡΜΙΟΝΗ

Ο Όμηρος στις αναφορές του, μεταξύ άλλων, στην Ιλιάδα αναφέρει τη συμμετοχή της στον Τρωικό πόλεμο. Γνώρισε μεγάλη ακμή από τον 5ο αιώνα π.Χ. Στην ανάδειξή της σε σημαντική πόλη της αρχαιότητας συνετέλεσε - εκτός από τη γεωργία, τη ναυπηγική και την αλιεία - ο πλούτος στις ακτές της ενός μοναδικού είδους όστρακου, της πορφύρας. Οι Ερμιονείς, με ειδική επεξεργασία αυτής, παρήγαγαν το πορφυρό (κόκκινο χρώμα) που χρησιμοποιούσαν οι βασιλείς, μεταξύ αυτών και ο Μέγας Αλέξανδρος, ως βαφή των χιτώνων τους. Επιβεβαίωση του πλούτου της αποτελούν τα ευρήματα νομισμάτων από ασήμι και μπρούτζο που απεικονίζουν τη θέα της γεωργίας Δήμητρα, που χρονολογούνται το 550 π.Χ. Την ακμή της επιβεβαιώνει η ύπαρξη πολλών μουσικών διδασκάλων, ανάμεσα στους οποίους ο σπουδαίος διθυραμβιστής Λάσος, διδάσκαλος του Πίνδαρου.
Στα χρόνια της ρωμαϊκής εποχής γνωρίζει μεγάλη άνθηση. Τελειοποιείται το υδραγωγείο, το οποίο μετέφερε το νερό σε διάσπαρτες πελεκητές στο βράχο στέρνες και ύδρευε ολόκληρη την τότε πολυάριθμη πολιτεία. Ο περιηγητής Παυσανίας, που την επισκέφτηκε τον 2ο μ.Χ. αιώνα, περιγράφει με θαυμασμό τους πλούσιους ναούς, τις γιορτές, τους μουσικούς και κολυμβητικούς αγώνες που της έδιναν ξεχωριστή λαμπρότητα.Συνεχίζοντας την πορεία της στην ιστορία η Ερμιόνη έχει να παρουσιάσει δείγματα Βυζαντινής κυριαρχίας και ανάπτυξης.
Στην Ν. Ανατολική πλευρά του σημερινού Δημαρχείου ανακαλύφθηκε μεγάλη παλαιοχριστιανική Τρίκλιτος Βασιλική Εκκλησία, με σπουδαία ψηφιδωτά δάπεδα, γεγονός που επισημαίνει την ύπαρξη πρώιμης χριστιανικής λατρείας και την επικράτηση αυτής σε όλη την περιοχή. Οχυρωμένη με τείχη κατασκευασμένα πάνω στα λείψανα αρχαίων κτισμάτων εμφανίζεται στα χρόνια της Φραγκοκρατίας η Ερμιόνη και παίρνει το όνομα «Καστρί». Μετά από ισχυρή αντίσταση πέφτει στα χέρια των Τούρκων. Επιζεί στην Τουρκοκρατία χάρη στην ισχυρή ναυτιλία της και συμμετέχει με αξιόλογο σώμα Ερμιονιτών σε πολλές μάχες του απελευθερωτικού αγώνα. Σε κάθε ιστορική στιγμή λοιπόν η Ερμιόνη έκανε αισθητή την παρουσία της φτάνοντας ως τις μέρες μας μεταφέροντας ακέραιη την κληρονομιά της και διατηρώντας την αυθεντικότητά της.

Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου