Έκταση: 28,1 τ.χλμ
Μόνιμος πληθυσμός 295 κάτοικοι
Η Χάλκη βρίσκεται στα δυτικά της Ρόδου, μόλις 5 μίλια από το ακρωτήριο του Μονόλιθου. Για την προέλευση της ονομασίας της Χάλκης υπάρχουν δύο εκδοχές: Είτε ονομάστηκε από τα εργαστήρια επεξεργασίας χαλκού, είτε από τη λέξη «κάλχη» ή «χάλκη», που σημαίνει πορφύρα. Ο γεωγράφος Στράβων αναφερόταν στη Χάλκη ως «Χάλκια», ενώ ο Θουκυδίδης την ονομάτιζε ως «Χάλκη». Κατά την παλαιοχριστιανική περίοδο (4ος έως 6ος αι. μ.Χ.) άνθησαν στη Χάλκη σημαντικοί οικισμοί. Οι Ιππότες της Ρόδου (14ος αι.) παραχώρησαν τη Χάλκη ως φέουδο στην οικογένεια Assanti από την Ischia. Τότε έχτισαν και το Κάστρο τους πάνω στα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης. Ανάμεσα στα οικόσημα σώζεται το οικόσημο του Μεγάλου Maγίστρου D' Aubusson (1476 - 1530), ο οποίος επισκεύασε το φρούριο μετά από καταστροφική επιδρομή που δέχτηκε η Χάλκη από τους Βενετούς. Από τα μέσα του 19ου αιώνα η τουρκοκρατούμενη Χάλκη φτάνει στο απόγειο της ακμής της: Μαζί με τη Σύμη, την Κάλυμνο και το Καστελλόρίζο, αναπτύσσουν το εμπόριο και τη σπογγαλιεία, ενώ ιδρύονται σχολεία και το μορφωτικό επίπεδο του πληθυσμού σημειώνει κατακόρυφη άνοδο. Στα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας και κατά την Ιταλοκρατία, τα πατροπαράδοτα προνόμια καταργούνται, πλήττεται το εμπόριο κι η σπογγαλιεία και αρχίζει η αιμορραγία της μετανάστευσης. Το 1912 η Χάλκη, όπως κιόλα τα Δωδεκάνησα, περιήλθε υπό ιταλική κυριαρχία, στρατιωτική αρχικά και πολιτική μετά το 1923. Κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου η Χάλη διξάστηκε χάρη στους αγώνες των άξιων τέκνων της, όπως ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος και ο λοχαγός Διογένης Φανουράκης.
H Χάλκη, άλλοτε πλούσιο νησί με ναυτική παράδοση, ήρθε τα τελευταία χρόνια στην επικαιρότητα αφού χαρακτηρίστηκε τόπος συνάντησης των νέων όλου του κόσμου. Στο μοναδικό οικισμό του νησιού, το Νημποριό βρίσκεται το γραφικό λιμάνι, το οποίο το καλοκαίρι γεμίζει από τουρίστες, οι οποίοι απολαμβάνουν το μπάνιο τους στην παραλία Πόνταμο.
Η Χάλκη που μπορεί να θεωρηθεί ως ένας από τους "τελευταίους φάρους της παράδοσης", πιθανώς να πήρε το όνομά της από τα ορυχεία επεξεργασίας Χάλκου που υπήρχαν στην αρχαιότητα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, οι Τιτάνες ήταν οι πρώτοι κάτοικοι. Οι Πελασγοί έζησαν στο νησί για πολλά χρόνια, αφήνοντας πίσω τους πολλά χτίσματα.
Τους διαδέχθηκαν οι Κάρες,οι Δωριείς και αργότερα οι Φοίνικες. Η βασίλισσα της Χάλκης η Αρετάνασσα, έζησε στη Χάλκη και μετά την εξόρισαν στην Κάρπαθο όπου αυτοκτόνησε όταν έμαθε για το θάνατο του συζύγου της. Απομεινάρια 3 ναών προς τιμήν του θεού Απόλλωνα υπάρχουν ακόμα στην τοποθεσία Πευκιά. . Κατά την εποχή της ακμής του Αθηναϊκού κράτους, βρίσκουμε τη Χάλκη να πληρώνει κι αυτή το συμμαχικό φόρο. Τον 7ο αιώνα το νησί κυριεύουν οι Άραβες μέχρι το 825 οπότε και απελευθερώνετε.
Οι Βενετοί και Γενοβέζεοι καταφτάνουν το 1204 και επισκευάζουν την αρχαία ακρόπολη, χτίζοντας ταυτόχρονα φρούριο στο νησάκι της Αλιμιάς. Το 1523 τη Χάλκη την κυριεύουν οι Τούρκοι. Παίρνει μέρος στην επανάσταση του 1821. Κυριεύεται από τους Ιταλούς το 1912 και ενσωματώνεται μετά στην Ελλάδα μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα.

Πηγή: Δήμος Χάλκης
dimoschalkis.gr