(84002 Ιουλίδα Κέας τηλ. 22880 22079)
Η Κέα, είναι το νησί των Κυκλάδων που πάντα γοήτευε με τη φυσική ομορφιά του. Οι κάτοικοι της αρχαίας Κέας ανέκαθεν μετείχαν στα μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Οι τέσσερις πόλεις, η Ιουλίς, η Καρθαία, η Κορησία και η Ποιήεσσα, ανέπτυξαν γρήγορα στέρεους πολιτικούς θεσμούς και γνώρισαν μεγάλη άνθηση.
Στο Αρχαιολογικό Μουσείο εκτίθενται τμήματα από τα αετώματα του ναού της Αθηνάς. Από τα θραύσματα των εναέτιων γλυπτών συμπεραίνουμε ότι το νότιο αέτωμα είχε ως θέμα την αμαζονομαχία με την Αθηνά στο κέντρο, ενώ η αρπαγή της Αντιόπης από τον Θησέα βρισκόταν στη θέση του ακρωτηρίου, όπως μαρτυρούν δύο αρχιτεκτονικά μέλη, στην κορυφαία σίμη της νότιας πλευράς, που φέρουν τις επιγραφές Θησεύς και Αντιόπη.
Παρά τον πολιτικό κατακερματισμό του νησιού, η αίσθηση της ενότητας αντανακλάται στους μύθους του, ενώ οι επιγραφές πιστοποιούν τις περιόδους της πολιτικής ενότητας των Κείων. Αυτές τις επιγραφικές μαρτυρίες παρουσιάζει στο ευρύ κοινό η έκθεση του Επιγραφικού Μουσείου με τίτλο "Πολιτεύεσθαι τούς Κείους κατά πόλεις. Η διάσπαση ως μέσον πολιτικού ελέγχου". Η έκθεση αυτή αναδεικνύει και φωτίζει τις μορφές πολιτικής ένωσης που συγκρότησαν οι πόλεις της Κέας στον 4ο και τον 3ο αι. π.Χ.
Το πρώτο έκθεμα, στην αρχική ενότητα, ο κατάλογος νικητών πανελληνίων αγώνων από την Ιουλίδα, δηλώνει το δυναμισμό και την περηφάνεια των Κείων για αυτούς που κατόρθωσαν να χαρίσουν στο νησί τους πανελλήνια δόξα και σε ειρηνικές περιόδους.
Οι σχέσεις της Κέας με την Αθήνα, αδιαφιλονίκητη δύναμη στο νευραλγικό χώρο του Αιγαίου και τον 4ο αι. π.Χ., αποτελούν το αντικείμενο της δεύτερης ενότητας. Τα άφθονα κοιτάσματα του νησιού σε μίλτο, ορυκτό απαραίτητο μεταξύ άλλων και για τη μακρά συντήρηση των αθηναϊκών πλοίων, ενδιαφέρουν ιδιαίτερα την Αθήνα, η οποία δεν ευνοεί την ένωση των πόλεων της Κέας. Δε διστάζει μάλιστα να παρέμβει βίαια στο νησί μετά την αποστασία των Ιουλιητών από τη Β' Αθηναϊκή συμμαχία το 364/3 π.Χ. και να απαιτήσει τον πολιτικό κατακερματισμό της Κέας, προκειμένου να επιβάλει την πολιτική της.
Η τρίτη ενότητα φωτίζει τις σχέσεις της Κέας από το 394/3 π.Χ. και εξής με τους Ερετριείς και τον επόμενο αιώνα με τους Αιτωλούς σε μία εποχή που οι ισχυροί (Αθήνα, Σπάρτη, Θήβα) δεν είναι πια σε θέση να επιβληθούν δυναμικά στο χώρο του Αιγαίου, πολύ περισσότερο να παράσχουν εγγυήσεις προστασίας στις μικρές νησιωτικές κοινωνίες.
Η τελευταία ενότητα της έκθεσης, μας μεταφέρει στον 19ο αιώνα, εποχή κατά την οποία δραστηριοποιείται στην Κέα ο τοπικός λόγιος Κωνσταντίνος Μάνθος (1826-1890). Ιδιόχειρα κείμενά του, παρέχουν πολύτιμα στοιχεία στην αρχαιολογική και επιγραφική έρευνα του νησιού, ενώ η άδολη αγάπη του για τις αρχαιότητες της πατρίδας του, διέσωσε τις ίδιες τις αρχαίες μαρτυρίες.
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου
