Η Μονή είναι χτισμένη σε υψόμετρο 170 μ. και υπάγεται στο Φόδελε Μαλεβιζίου. Ιδρύθηκε από μοναχούς της κατεστραμμένης Μονής του Αγίου Αντωνίου Πέρα Γαλήνων γύρω στα μέσα του 17ου αιώνα. Στην είσοδο υπάρχει εντοιχισμένη επιγραφή με χρονολογία το έτος 1677. Πρόκειται για μοναστηριακό συγκρότημα φρουριακού τύπου. Στο κέντρο βρίσκεται ο ιερός ναός που περιτριγυρίζεται από κελιά, μαγειρεία, αποθήκες..κλπ. Ο ναός σε σχήμα βασιλικής αποτελείται από 2 κλίτη και είναι καμαροσκεπής. Το νότιο κλίτος είναι αφιερωμένο στον Άγιο Παντελεήμονα ενώ το βόρειο στον Άγιο Αντώνιο. Σώζονται αξιόλογες εικόνες όπως ο Μέγας Αρχιερεύς (1837), η Ρίζα του Ιεσσαί στο τέμπλο (1782), ο Άγιος Δημήτριος (1762) και ο Άγιος Γεώργιος, έργο του Τζώρτζη Καστροφύλακα.
Η Μονή, κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1866 και χάρη στον δραστήριο ηγούμενο της Νεόφυτο Πεδιώτη, υπήρξε αποθήκη πολεμοφοδίων, χώρος σύσκεψης προεστών και καταφύγιο γυναικόπαιδων. Το 1867 καταστράφηκε από τον διοικητή Ηρακλείου Ρεσίτ Εφέντη. Στις αρχές του 20ου αι. φιλοξενούσε 30 μοναχούς.
Συντάκτης: Νίκη Καλοπαίδη