Η Πιερία κρύβει εναλλαγή ακτών, με αισθητές διαφορές μεταξύ τους. Προτείνονται διαφορετικές δραστηριότητες στον λάτρη των σπορ, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του τοπίου. Μπορεί να τις χαρεί όλες σε μία μέρα, λόγω των μικρών αποστάσεων: κολύμβηση, αλεξίπτωτο θαλάσσης, ιστιοσανίδα, θαλάσσιο σκι, τζετ σκι, θαλάσσιο ποδήλατο, κανό, ιστιοπλοΐα, καταδύσεις με τη βοήθεια έμπειρων δυτών.

Στον ναό του Προφήτη Ηλία, στον Παλαιό Παντελεήμονα, λειτουργεί πίστα για απογείωση αλεξιπτώτου πλαγιάς καθώς και αιωρόπτερου. Ο αθλητής χαίρεται το ανυπέρβλητο θέαμα και τερματίζει στην ακτή.

Σε ήσυχους δασικούς δρόμους, σε απομονωμένα μονοπάτια, όπου ακούγονται μόνο θόρυβοι της φύσης, ο εραστής της περιπέτειας θα ασκηθεί στο ποδήλατο βουνού ή την ιππασία. Στις εκβολές των ποταμών θα χαρεί μαγευτικές διαδρομές με αυτοκίνητο παντός εδάφους, συναντώντας τους λάτρεις των ποτάμιων διαδρομών, που χρησιμοποιούν φουσκωτές βάρκες. Εκτός από τις φυσικές πλαγιές του Ολύμπου και των Πιερίων, λειτουργούν τεχνητές αναρριχητικές πίστες στο Αθλητικό Κέντρο Λιτοχώρου και στο ΣΕΟ Κατερίνης.

Στο Ελατοχώρι, στα Πιέρια Όρη, βρίσκεται οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο, με κεντρική πίστα 2.33 μέτρων, περιφερειακή 4.800 μέτρων και αρχαρίων 250 μέτρων.

Για τους ορειβάτες, ο Όλυμπος είναι προνομιακός τόπος. Οι ορειβατικοί σύνδεσμοι έχουν οργανώσει με μεγάλη επιμέλεια διαδρομές και φιλόξενα ειδικά καταφύγια. Οι δρόμοι και τα μονοπάτια που διασχίζουν τον ορεινό όγκο, επιτρέπουν, ωστόσο, και στον επισκέπτη που δεν έχει ειδικά ορειβατικά ενδιαφέροντα ή γνώσεις να γνωρίσει από κοντά το βουνό, τις ποικιλίες της χλωρίδας και της πανίδας και το φυσικό κάλλος του.
Οι ευκολότερες διαδρομές ξεκινούν από το Λιτόχωρο.
Ο επόμενος σταθμός, μετά από πορεία στο ορειβατικό μονοπάτι Ε4, μέσα από την χαράδρα του Ενιπέα, είναι η θέση Πριόνια, σε υψόμετρο 1.100 μέτρων. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να αναπαυτεί και να πάρει πληροφορίες για τη συνέχεια. Στα Πριόνια φτάνει κανείς είτε με πεζοπορία 4-5 ωρών, είτε με αυτοκίνητο, από δασικό δρόμο. Κατά μήκος του δρόμου υπάρχουν ειδικές θέσεις, από τις οποίες μπορεί κανείς να ξεκουραστεί. Από τα Πριόνια, ο ανθεκτικός ορειβάτης μπορεί να κατευθυνθεί στο καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός» (υψόμετρο 2.100 μέτρα).

---

«Πριόνια - Καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός - Κορυφές»
Από τα 1100 μ. στα 2100 μ. του καταφυγίου «Σπήλιος Αγαπητός» σε φαρδύ, όμορφο μονοπάτι μέσα σε δάσος πεύκου και οξιάς. Από το καταφύγιο προς τις καθαρά πεζοπορικές κορυφές «Σκάλα», «Σκολιό», «Άγιο Αντώνιο» και το δυσκολότερο «Μύτικα» κινούμαστε σε δάσος με ρόμπολα στην αρχή και αλπικό τοπίο στη συνέχεια με μονοπάτια σε καλή κατάσταση..
Από το καταφύγιο προς «Ζωνάρια», «Μύτικα», «Στεφάνι» και «Οροπέδιο των Μουσών» το μονοπάτι είναι άνετο, αλλά σε σαθρό πεδίο, κάτω από λούκια και ορθοπλαγιές.
Από το καταφύγιο προς το «Οροπέδιο των Μουσών» υπάρχει και το «Κοφτό», συντομότερο αλλά πιο δύσκολο μονοπάτι, με τοπικό πέρασμα χιονιού με τη βοήθεια συρματόσχοινου.
22 χλμ. από Λιτόχωρο, στην ανατολική πλευρά του βουνού, 2.30 ώρες πορεία από τα Πριόνια, όπου φτάνει το αυτοκίνητο. Διαθέτει 100 κρεβάτια, στρώματα, κλινισκεπάσματα, δεξαμενή με βρόχινο νερό, ηλεκτρικό τζάκι, θέρμανση και κουζίνα. Το καλοκαίρι λειτουργεί και εστιατόριο.
«Γκορτσιά - Οροπέδιο των Μουσών - Κορυφές»
Από τα 1100 μ. στα 2700 μ. του «Οροπεδίου των Μουσών», όπου και τα καταφύγια «Γιόσος Αποστολίδης» (2760 μ) και «Χρήστος Κάκκαλος» (2650 μ) Η πορεία είναι όμορφη, σε δάσος πεύκου και οξιάς μέχρι τα 2000 μ. της θέσης «Πετρόστρουγκα», όπου οι καταιγίδες είναι συχνές. Κατόπιν ακολουθεί πορεία σε δάσος με ρόμπολα και στη συνέχεια σε αλπικό τοπίο με καλό μονοπάτι Από την κορυφή «Σκούρτα» στα 2450μ. μέχρι τα καταφύγια, στενό πέρασμα «Λαιμός» και σαθρό πεδίο «Καγκέλια», με άνετο όμως μονοπάτι οδηγούν στο «Οροπέδιο». Μεγάλη διαδρομή χωρίς νερό με πολλές ώρες στην αλπική ζώνη πούυ σημαίνει απαραίτητα πρωινό ξεκίνημα.
Από τα καταφύγια του «Οροπεδίου των Μουσών» προς τις καθαρά πεζοπορικές κορυφές «Σκολιό» και «Άγιο Αντώνιο» αλλά και προς τα δυσκολότερα λούκια του «Στεφανιού» και του «Μύτικα» κινούμαστε κάτω από το «Στεφάνι» προς τα «Ζωνάρια» σε σαθρό αλλά φαρδύ μονοπάτι, κάτω από ορθοπλαγιές και λούκια.
«Μύτικας» και «Στεφάνι»
Προσεγγίζουμε χρησιμοποιώντας τις προηγούμενες διαδρομές με τη διαφορά ότι στην τελική προσπάθεια κινούμαστε για μια περίπου ώρα σε δύσκολο πεδίο, χωρίς μονοπάτι και με κλίσεις που απαιτούν αναρρίχηση.
Α)Από «Σκάλα» προς «Μύτικα»: Εύκολη αναρρίχηση χωρίς υλικά ασφαλείας, σε σαθρό όμως και τοπικά πολύ ολισθηρό βράχο, με πλάγιο πέρασμα στην αρχή.
Β)Από το «Λούκι» στο «Μύτικα»: Εύκολη αναρρίχηση χωρίς υλικά ασφαλείας, σε σαθρό όμως βράχο με συχνές λιθοπτώσεις, που προκαλούνται από προπορευόμενες ομάδες.
Γ)Από το λούκι του «Στεφανιού»: Τα ίδια με το «Λούκι» του «Μύτικα», με την διαφορά ότι η ανάβαση τελειώνει λίγο πριν την κορυφή «Στεφάνι», καθώς για τα τελευταία μέτρα απαιτούνται υλικά αναρρίχησης.