Το νησί το ονομάζει Tήλο ο Στράβων και τη συγκαταλέγει στις Σποράδες, ενώ ο Στέφανος Bυζάντιος και ο Πλίνιος την ονομάζουν Aγαθούσα και την περιλαμβάνουν στις Kυκλάδες.

Σημαντικά παλαιοντολογικά ευρήματα και οστά νάνων ελεφάντων, που χρονολογούνται στην Μεσολιθική εποχή έχουν βρεθεί στο σπήλαιο Xαρκαδιό. Στο ίδιο σπήλαιο βρέθηκε νεολιθική κεραμική και λίθινα σκεύη, ενώ σε πρόσφατες έρευνες διαπιστώθηκε επίσης παρουσία καταλοίπων του μινωικού πολιτισμού.

Κατά το δεύτερο ελληνικό αποικισμό, τον 7ο π. Χ. αιώνα, οι Τήλιοι μαζί με τους Λίνδιους, αποίκισαν την πόλη Γέλα της Σικελίας.

Τον 5ο αι. (427/6) η Τήλος γίνεται μέλος της Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας, όπως προκύπτει από φορολογικούς καταλόγους όπου αναφέρεται το όνομά της

Όμως, τον 4ο αι. το νησί ήταν ανεξάρτητο πράγμα που διαπιστώνεται από επιγραφές αλλά και από τα νομίσματα που είχε κυκλοφορήσει. Στα μέσα του 3ου αι και μέχρι τη Ρωμαϊκή περίοδο αποτελούσε τμήμα του πανίσχυρου ροδιακού κράτους.

Η ποιήτρια Ήριννα, που θεωρείται ισάξια της Σαπφούς, πιθανόν να έχει γεννηθεί στην Τήλο τον 6ο ή κατ' άλλους τον 4ο αι. π. Χ.

Χρονολογίες - σταθμοί στην αρχαία ιστορία του νησιού είναι το 227 - 226 π. Χ., όταν δυνατός σεισμός γκρέμισε τα τείχη με Τήλου και το 42 π. Χ. όταν κυριεύεται από τους Ρωμαίους.

Στη βυζαντινή περίοδο αποτελεί διοικητικά τμήμα του θέματος της Σάμου, ενώ εκκλησιαστικά στη μητρόπολη της Ρόδου.

Οι Ιωαννίτες Ιππότες κατέλαβαν την Τήλο το 1309 και παρέμεινε κάτω από την κυριαρχία τους για 200 χρόνια. Οι Ιππότες διατήρησαν τη διοικητική αυτονομία της Τήλου και ενίσχυσαν την άμυνα της νήσου από τους πειρατές χτίζοντας ή επισκευάζοντας κάστρα. Η ασφάλεια και η συνεπακόλουθη οικονομική άνθιση δημιούργησαν μεγάλη καλλιτεχνική δραστηριότητα ιδίως στον τομέα της εκκλησιαστικής αγιογραφίας.

Οι Τούρκοι για πρώτη φορά επιτέθηκαν στην Τήλο το 1322 και κατόρθωσαν να την καταλάβουν το 1522.

Την Τουρκοκρατία διαδέχτηκε το 1912 η Ιταλοκρατία, ενώ το 1943 την κατέλαβαν οι Γερμανοί.

Το 1948 η Τήλος ενώθηκε με την Ελλάδα.

Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου