Πόλη της Περραιβίας στη δυτική είσοδο της κοιλάδας των Τεμπών. Είχε τον έλεγχο του περάσματος ανάμεσα στη Μακεδονία και τη Νότια Ελλάδα. Άκμασε κυρίως από τον 6 ο έως τον 4 ο αι. π.Χ. Στους ελληνιστικούς χρόνους υπήρξε κέντρο πολλών στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Η αρχαία πόλη εκτείνεται σε τρεις λόφους με ημικυκλική διάταξη, 2 χλμ. από τους σημερινούς Γόννους. Σώζεται το αρχαϊκό τείχος και τα ερείπια αψιδωτού ναού μέσα σε περίβολο (ίσως Αθηνάς Πολιάδος, αρχικό κτίσμα του 7 ου αι. π.Χ., ανοικοδόμηση τον 4 ο ή 3 ο αι. π.Χ., αρχαϊκές και ελληνιστικές πήλινες κεραμώσεις στο Μουσείο Βόλου). Διατηρείται το τείχος των ελληνιστικών χρόνων και στους τρεις λόφους με πύλες και πύργους. Στο εσωτερικό της βορειοδυτικής πύλης, ιερό ίσως Αρτέμιδος. Διάφορα οικοδομικά λείψανα στους πρόποδες των λόφων θεωρήθηκε ότι ανήκουν σε κτίρια της αγοράς.
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου