(Πεπάρηθος)
Λιγοστά ευρήματα, όπως το χρυσό ξίφος που εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, μαρτυρούν την ακμή του νησιού κατά την πρώιμη μυκηναϊκή περίοδο (1600 - 1500 π.Χ.).
Στους κλασικούς χρόνους το νησί είχε στενές σχέσεις με την Αθήνα, ενώ αργότερα συνέδεσε την τύχη της με τους Μακεδόνες. Τρεις ήσαν οι αρχαίες πόλεις: η Πεπάρηθος (Σκόπελος) με λείψανα στο μεσαιωνικό Κάστρο και στο λιμάνι (εδώ ανήκε και το ιερό του Ασκληπιού στην παραλία), η Σελινούς (Λουτράκι της Γλώσσας) και ο Πάνορμος με ακρόπολη στο Παλαιόκαστρο. Αρχαϊκός οικισμός στο Στάφυλο. Στη θέση του Κανάκη ή Λάκα σώζονται τα άνδηρα των ναών της Αθηνάς και του Διονύσου. Στη θέση Σε-ντούκια στο βουνό Καρυά υπάρχουν λαξευτοί τάφοι, ενώ στον Αγνώντα αποκαλύφθηκε εργαστήριο αμφορέων. Πύργοι και αγροικίες στις θέσεις Μαυραγάνι, Ελληνικό, Σεντούκια, Πρίονας, Άγιος Γεώργιος, Δίτροπο.
Έδρα επισκοπής στους βυζαντινούς χρόνους. Από τον 6 ο αι. ονομάζεται και Σκόπελος. Στη θέση της βυζαντινής εκκλησίας της Επισκοπής, λείψανα αρχαίου ειδωλολατρικού ναού και παλαιοχριστιανικής εκκλησίας.
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου