Κτίσθηκε στα τέλη του 15ου-αρχές 16ου αιώνα. Το 1636 ορίζεται ως σταυροπηγιακή Μονή με Πατριαρχικό Σιγίλιο ενώ το 1770 δωρίζεται από την οικογένεια Ευαγγελινών στον Παπα-Παϊσιο τον Καυσοκαλυβίτη. Η Μονή είναι μετόχι της αγιορείτικης Μονής Ξενοφώντος. Το καθολικό (ναός) αντιγράφει την αγιορείτικη αρχιτεκτονική. Στο εσωτερικό βρίσκεται το παλαιό τέμπλο του 16ου αιώνα με ιδιαίτερο φυτικό διάκοσμο. Υπάρχει σειρά φορητών εικόνων της ίδιας περιόδου εκ των οποίων κάποιες είναι έργο του βυζαντινού αγιογράφου Αγοραστού. Το 1821 αγιορείτες πατέρες μετέφεραν κειμήλια και ιερά λείψανα στη Μονή για να τα διασώσουν από την τουρκική απειλή.
Το μοναστήρι χωρίζεται σε 2 πτέρυγες, στη νότια (αρχονταρίκι, ξενώνας, μαγειρείο, κελιά μοναχών) και στη βόρεια (σε πυργοειδές οικοδόμημα βρίσκονται τα παρεκκλήσια του Αγ.Ιωάννου του Θεολόγου και των Παμμεγίστων Ταξιαρχών). Στην ανατολική πλευρά ορθώνεται ο πύργος της μονής, που χρησιμοποιούνταν σαν παρατηρητήριο για την προφύλαξη από τις επιδρομές των πειρατών.
Στις 6 Αυγούστου εορτάζεται το βιβλικό γεγονός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Ανήμερα της εορτής διαβάζεται η ευχή για την ευλογία των σταφυλιών και μοιράζονται σταφύλια στους προσκυνητές.
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου