Η μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου (10ος αι.), μοναστήρι συνυφασμένο με την ιστορία του νησιού, που τα κελιά του αποτέλεσαν καταφύγιο προσφύγων από την Πελοπόννησο και τα γειτονικά νησιά κατά την Επανάσταση του 1821. Μαζί με τα λίγα σπίτια στον περιβάλλοντα χώρο του μοναστηριού συγκροτήθηκε παλαιότερα οικιστικός προσφυγικός πυρήνας με το όνομα Παναγιά (4 χλμ. από τη Χώρα). Σήμερα η μονή φημίζεται για το τριήμερο πανηγύρι κατά τον εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) με χαρακτηριστικά έθιμα την προσφορά φαγητού και τα «τσακώματα» με ξύλινες ράβδους μεταξύ των ανδρών, για την κατάκτηση της ομορφότερης γυναίκας.
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου