Σύμφωνα με την παράδοση, τη Λαμία ίδρυσε ο Λάμιος, γιος του Ηρακλή και της Ομφάλης. Κατά μία άλλη εκδοχή, την πόλη έκτισε η κόρη του Ποσειδώνα Λαμία, βασίλισσα των Τραχινίων. Όπως αποδεικνύουν τα κτίσματα που βρέθηκαν θαμμένα μέσα στην Ακρολαμία (κατά τις ανασκαφές του Γ. Χουρμουζιάδη, 1973), η θέση της κατοικείται από τη Μεσοελλαδική Εποχή (1900-1600 πΧ). Ανήκε στον ελλαδικό χώρο των Αχαιών - Φθιωτών μέχρι το 413 πΧ, οπότε και περιήλθε στην εξουσία των Μαλιέων. Από το 344 πΧ περιήλθε στα χέρια των Μακεδόνων και αξιοσημείωτο είναι ότι οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος στη μεγαλειώδη εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και πολέμησαν κατά των Περσών. Η Λαμία παρέμεινε κάτω από τη μακεδονική εξουσία μέχρι το 302 πΧ, οπότε ο Δημήτριος ο Πολιορκητής την ανακήρυξε ανεξάρτητη. Κατά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η Λαμία έγινε έδρα Επισκόπου και από το 869 μΧ, έφερε το όνομα "Ζητούνι". Το 1416 έπεσε οριστικά στα χέρια των Τούρκων και παρέμεινε σκλαβωμένη μέχρι το Μάρτιο του 1833. Το κάστρο της έγινε ορμητήριο των Τούρκων πασάδων εναντίον των επαναστατών. Στις 23 Απριλίου 1821, η γη της Λαμίας καθαγιάστηκε με το αίμα του πρωτοήρωα Αθανασίου Διάκου. Από το Μάρτιο του 1833, η Λαμία ελευθερώθηκε και τον Ιούνιο του 1836 έγινε πρωτεύουσα της Φθιώτιδας. Το 1941 η πόλη βομβαρδίστηκε άγρια από τα γερμανικά στρατεύματα. Στη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής, αποτέλεσε το λίκνο του αντάρτικου αγώνα και την ψυχή της οργανωμένης αντίστασης. Στις 18 Οκτωβρίου 1944, ημέρα του Αγίου Λουκά, οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την πόλη. Δυο μέρες αργότερα, ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης, γέννημα θρέμμα της Λαμίας, μπήκε θριαμβευτικά σε αυτή και έγινε δεκτός με ενθουσιασμό και παλλαϊκή συμμετοχή.
ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Η σημερινή κωμόπολη του Αγίου Κων/νου, είναι κτισμένη στη θέση όπου βρισκόταν κατά την αρχαιότητα ο Δαφνούντας, τελευταία δυτική πόλη της χώρας των Οπουντίων Λοκρών. Η πόλη προστατευόταν από μακρά τείχη - ερείπια των οποίων σώζονται στη θέση "Ισώματα" - και ήταν το πιο σπουδαίο λιμάνι της περιοχής. Στην περίοδο της τουρκοκρατίας άρχισαν να δημιουργούνται γύρω από τα ερείπια της αρχαίας πόλης διάφοροι οικισμοί. Σημαντικότεροι από τους οικισμούς αυτούς, ήταν: του Βορλοβού, της Ευλογιάς και του Νεοχωρίου.
Το 1832, ανακαλύφθηκε σε ανασκαφές η βυζαντινή εικόνα των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στη θέση "Γράδος". Εδώ, έγινε η μετεγκατάσταση των κατοίκων των ανωτέρω οικισμών, όπου ο σημερινός Άγιος Κωνσταντίνος.
Το 1894, έπειτα από τους μεγάλους σεισμούς που έπληξαν την περιοχή, ο Άγιος Κωνσταντίνος καταστράφηκε και πολλά σπίτια βυθίστηκαν στη θάλασσα. Στα πλαίσια της ανοικοδόμησης που ακολούθησε, έγινε τότε ένα καταπληκτικό σχέδιο πόλης που προέβλεπε χώρους πρασίνου και δεντροστοιχίες σε όλο το μήκος της κεντρικής παραλιακής ζώνης. Από το 1960 που κατασκευάστηκε η εθνική οδός Αθηνών - Θεσσαλονίκης, ο Άγιος Κωνσταντίνος εξελίχθηκε σε μια από τις πιο πλούσιες κωμοπόλεις της Ελλάδας. Από τότε, την επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Η γραφική πλατεία του Αγίου Νικολάου με το υπαίθριο θέατρο και τα αιωνόβια πλατάνια, ο υδροβιότοπος της περιοχής "Βρωμολίμνης", η παλαιά εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου με βυζαντινά ψηφιδωτά, ο Άγιος Ταξιάρχης της Άγναντης και το θέρετρο του Λογγού (για κολύμπι και ψάρεμα) αποτελούν τα κυριότερα αξιοθέατα αυτής της περιοχής.
ΑΤΑΛΑΝΤΗ
Ο μύθος θέλει την Αταλάντη να έχει φτερά στα πόδια και πριν ο ήλιος φωτίσει την ημέρα, μέσα από τις πυκνές φυλλωσιές του βουνού "Δήλον", σημερινό όνομα "Χλωμόν" τρέχοντας να φθάνει στο τρίκορφο νησί του Οπουντίου Κόλπου. Έτσι το νησί πήρε το όνομα "Αταλάντη" και αργότερα η μικρή κωμόπολη στο Καλλίαρο πεδίο ονομάστηκε "ΑΤΑΛΑΝΤΗ".
ΚΑΜΕΝΑ ΒΟΥΡΛΑ
Οι Λοκροί.. κατά τον Όμηρο
« Τους Λοκρούς κυβερνούσε ο γρήγορος Αίας, ο γιος του Οιλέα, πολύ μικρόσωμος από τον άλλον (Αίαντα) τον γιο του Τελαμώνα. Ήταν μικρόσωμος και φορούσε λινόν θώρακα, στο κοντάρι όμως ξεπερνούσε όλους τους Έλληνες και τους Αχαιούς. Αυτοί κατοικούσαν στον Κύνο και στον Οπούντα και στην Καλλίαρο, στη Βήσσα και στη Σκάρφεια και στις όμορφες Αυγειές, ακόμη και στην Τάρφη και στο Θρόνιο, που είναι κοντά στα ρείθρα (ρέματα) του Βοάγριου ποταμού. Αυτού του Αίαντα ακολουθούσαν σαράντα μαύρα καράβια των Λοκρών που κατοικούσαν απέναντι από την ιερή Εύβοια». Από τις πόλεις που αναφέρει παραπάνω ο Όμηρος, τα Καμένα Βούρλα και το Καινούργιο είναι χτισμένα στην περιοχή της αρχαίας πόλης Θρόνιο, το δε Ρεγγίνι, είναι χτισμένο στην περιοχή της αρχαίας Τάρφης (Ναρύκα). Όπως στην αρχαιότητα, έτσι και σήμερα οι πόλεις είναι χτισμένες κοντά στα ρέματα του Βοάγριου ποταμού, ο οποίος από τον 12 αιώνα ακόμη μέχρι σήμερα, διατηρεί το όνομά του.
ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ
Στις 25 Νοεμβρίου 1942, 150 αντάρτες του ΕΛΑΣ, με καπετάνιο τον Άρη Βελουχιώτη και άλλους εξήντα του ΕΔΕΣ, με στρατηγό το Ν. Ζέρβα, εξουδετέρωσαν τη φρουρά της γέφυρας, ελευθερώνοντας το πεδίο για τους Άγγλους συμμάχους που τοποθέτησαν τα εκρηκτικά και την τίναξαν στον αέρα, ανακόπτοντας έτσι τον ανεφοδιασμό των δυνάμεων του Ρόμελ στη Β. Αφρική.