Η Σκύρος είχε ποικίλες ονομασίες στην πορεία των αιώνων από την αρχαιότητα και στα μετέπειτα χρόνια. Οι περισσότερες από αυτές, όφειλαν την προέλευση τους στη μορφολογία, το έδαφος, τους λαούς και τη φύση της. Ονομάστηκε Αιγίβοτος ( αυτή που τρέφει αίγες), Ανεμόεσσα ( λόγω των ανέμων της), Πελασγία καθώς κατοικήθηκε από τους Πελασγούς, Δολοπία, νησί των Δολόπων, Περίρρυτος, περιβρεχόμενη από θάλασσα, Πελαγία, νησί του πελάγους, Σκύρος λόγω του πορώδους λίθου που εξορύσσονταν στα λατομεία της. Η Σκύρος αναφέρεται και στην Ελληνική μυθολογία. Τέσσερα είναι τα μυθικά πρόσωπα τα οποία συνδέονται με τη Σκύρο: ο Θησέας, ο Λυκομήδης, ο Αχιλλέας και ο Νεοπτόλεμος.
Φύλα από τους λαούς που υπήρξαν οι πρώτοι κάτοικοι της Ελλάδας (Πελασγοί, Κάρες, Λέλεγες, Δρύοπες και Δόλοπες) κατοίκησαν και στη Σκύρο.
Η Σκύρος κατοικήθηκε από τη νεολιθική περίοδο ( 5500 – 2800 π.Χ. ) όπως μαρτυρούν τα λείψανα που έχουν βρεθεί σε διάφορες περιοχές του νησιού. Ακμάζει κατά την πρώιμη εποχή του χαλκού ( 2800 – 1900 π.Χ. ) και φτάνει στο απόγειο της ακμής της κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο ( 1650 – 1100 π.Χ. ) Σημαντική παρουσία έχει η Σκύρος και στα γεωμετρικά και στα αρχαϊκά χρόνια.
Πολυτάραχη υπήρξε η ιστορία της Σκύρου κατά τους κλασικούς χρόνους. Το 475 π. Χ. κατακτάται από τους Αθηναίους και το 323 – 322 π. Χ. περνάει στα χέρια των Μακεδόνων.
Η Σκύρος έγινε κτήση των Αθηναίων, μετά από απόφαση του Κίμωνα και εκτός από μικρές περιόδους, παρέμεινε Αθηναϊκή ηγεμονία για μεγάλο διάστημα Σε αυτό το διάστημα οι κατακτητές εναλλάσσονταν -Αθηναίοι, Πέρσες Μακεδόνες-, μέχρι το 197 π. Χ. που πλέον έγινε Ρωμαϊκή κτήση.
Τη Ρωμαϊκή κυριαρχία διαδέχτηκε το Βυζάντιο οπότε και η Σκύρος υπήχθη στο θέμα του Αιγαίου και στο νησί διαδόθηκε η χριστιανική θρησκεία.
Το 1204 η Κωνσταντινούπολη κατελήφθη από τους Σταυροφόρους, οπότε και άρχισε το μοίρασμα των εδαφών της βυζαντινής αυτοκρατορίας ανάμεσα στο φράγκο βασιλιά Βονιφάτιο τον Μομφερατικό και τον Δόγη της Βενετίας. Η Σκύρος κατελήφθη από τους αδερφούς Γκίζι, όπως και η Σκιάθος, η Σκόπελος και η Μύκονος, και έγινε κτήση Βενετών και Φράγκων.
Το 1538 η Σκύρος κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, όμως στο νησί παραχωρήθηκαν πολλά προνόμια. Αξιοσημείωτο είναι ότι στο νησί δεν έμειναν για μεγάλο διάστημα ούτε τουρκικά στρατεύματα, ούτε Τούρκοι κυβερνήτες. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Σκύρος, υπέφερε πολύ από πειρατικές επιδρομές, που ανάγκαζαν τους κατοίκους της να καταφεύγουν στο Κάστρο.
Στον αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας του 1821, η Σκύρος πρόσφερε πολλά τόσο σε οικονομική, όσο και σε έμψυχη βοήθεια, καθώς έστειλε πολλούς ναύτες στον εθνικό στόλο, πρόσφερε καταφύγιο σε οπλαρχηγούς, ανέδειξε αρκετούς Φιλικούς και περιέθαλψε χιλιάδες πρόσφυγες από διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
Σήμερα η παράδοση τα ήθη και τα έθιμα της Σκύρου μαρτυρούν τις αρχαίες καταβολές της, ενώ στα μουσεία της υπάρχουν τεκμήρια και μνημεία του σπουδαίου παρελθόντος της.

Πηγή: Δήμος Σκύρου
http://skyros.gr/