Η πανέμορφη Απείρανθος (οι Ναξιώτες την αποκαλούν «στ' Απεράθου») είναι κτισμένη στην καρδιά της ορεινής Νάξου, στους πρόποδες του βουνού Φανάρι, ανάμεσα σε δυο κοιλάδες με αμπέλια και περιβόλια.
Απείρανθο «βάφτισε» το χωριό κάποιος άγνωστος λόγιος, λίγα χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821, πιστεύοντας ότι του προσδίδει κάποια αρχαιοπρέπεια.
Τη λένε και «μαρμάρινο χωριό». Η Απείρανθος διατηρεί σχεδόν ανέπαφη την αρχιτεκτονική της μορφή από την εποχή της ενετοκρατίας. Μαρμάρινα στενά καλντερίμια, σκεπασμένα με αψιδωτές καμάρες, πύργοι που αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της οχυρωματικής αρχιτεκτονικής της ενετοκρατίας, διώροφα πέτρινα σπίτια με ιδιότυπες αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες και μικρές πλατείες.
Εντυπωσιακός είναι ο Πύργος του Ζευγώλη (17 ος αιώνας), χτισμένος πάνω σε βράχο, στην είσοδο του χωριού. Οι Απεραθίτες έχουν ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία σε σχέση με τους άλλους Ναξιώτες και διαφορετικό γλωσσικό ιδίωμα. Στην Απείρανθο κατέφυγαν πολλές οικογένειες από τα χωριά των Σφακίων της Κρήτης, αμέσως μετά την επανάσταση του Δασκαλογιάννη (1770) που πνίγηκε στο αίμα από τους Τούρκους.
Αξίζει να επισκεφθείτε τα τρία μικρά αλλά πολύ ενδιαφέροντα μουσεία της Απειράνθου (αρχαιολογικό, γεωλογικό, λαογραφικό) και το εκθετήριο του γυναικείου χειροτεχνικού συνεταιρισμού.
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου
