(από τον 9 ο αι. Χριστούπολις)
Ιδρύθηκε πιθανότατα από Θασίους γύρω στα μέσα του 7 ου αι. π.Χ. για τον έλεγχο του χρυσοφόρου Παγγαίου και του δρόμου προς τη Θράκη. Στα μέσα του 5 ου αι. π.Χ. προσχώρησε στην Α' Αθηναϊκή Συμμαχία και διατήρησε στενές σχέσεις με την Αθήνα μέχρι την κατάληψη της από τον Φίλιππο Β'. Στην ελληνιστική εποχή και κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους διατηρήθηκε ως επίνειο των Φιλίππων (Colonia Augusta lulia Philippensis).
Ο πυρήνας της αρχαίας πόλης βρισκόταν στη σημερινή χερσόνησο της Παναγίας. Στο κέντρο σχεδόν, μέσα σε περίβολο από γρανιτένιους ογκόλιθους, βρέθηκαν τοίχοι, εστίες και ορισμένα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη μνημειακού ιωνικού ναού της Παρθένου, εξελληνισμένης μορφής της θρακικής θεάς Βενδίδος (γύρω στο 500 π.Χ.). Το ιερό υπήρχε ήδη από τον 7 ο αι. π.Χ. Αποκαλύφθηκαν επίσης τμήματα του τείχους που περιέβαλλε τη χερσόνησο (αρχές 5 ου αι. π.Χ.). Ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας.
Στους πρωτοβυζαντινούς χρόνους οχυρώνεται από τον Ιουστινιανό (527 - 565).
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου