Είναι ένας υπερμεγέθης, κιβωτιόσχημος και οικοδομημένος με πωρόλιθους παραλληλεπίπεδος τάφος ο οποίος είχε οριζόντια στέγη από πωρολίθους που στηρίζονταν σε σανίδες.
Ο τάφος της Περσεφόνης έχει αυτή τη συμβατική ονομασία λόγω του θέματος της μεγαλόπρεπης τοιχογραφίας που κοσμεί τους τοίχους του νεκρικού θαλάμου.
Η ζωγραφική διακόσμηση των τοίχων του τάφου έχει γίνει από έναν πολύ σπουδαίο ζωγράφο του οποίου αγνοούμε το όνομα. Υπάρχει μια υπόθεση, βασισμένη σε μαρτυρία του Πλίνιου, ότι πρόκειται για έργο του μεγάλου ζωγράφου των μέσων του 4ου αι. π. Χ. Νικόμαχου από τη Θήβα.
Οι συνθέσεις του είναι πρωτότυπες και εμπνευσμένες και ο ζωγράφος τις έχει αποτυπώσει όταν ακόμα το το επίχρισμα των τοίχων ήταν φρέσκο, κι αυτό διαπιστώνεται διότι σώζονται πολυάριθμα χαράγματα και προσχέδια δίπλα στα τελικά περιγράμματα των μορφών.
Η κύρια σύνθεση του ζωγραφικού διακόσμου βρίσκεται στο βόρειο τοίχο ο οποίος έχει μήκος 3.50 μ. Σε μια μεγαλόπρεπη σύνθεση απεικονίζεται η αρπαγή της Περσεφόνης από το θεό Πλούτωνα, άρχοντα του βασιλείου των νεκρών. Ο θεός, με το ένα πόδι πάνω στο τέθριππο άρμα του, με το δεξί του χέρι κρατά τα ηνία και το σκήπτρο του ενώ με το αριστερό συγκρατεί από τη μέση την Περσεφόνη η οποία απλώνει απελπισμένη τα χέρια της, παλεύοντας μάταια να ξεφύγει από τον απαγωγέα της. Η εκφραστική δύναμη του σχεδίου στα πρόσωπα και τα σώματα είναι απαράμιλλης ομορφιάς και τελειότητας. Μπροστά από το άρμα του Πλούτωνα τρέχει ο Ερμής, ενώ πίσω από αυτό είναι η φίλη της Περσεφόνης, η οποία γονατισμένη και έντρομη απλώνει τα χέρια της με απελπισία.
Ο ξέφρενος καλπασμός του άρματος του Πλούτωνα εκφράζεται με τα ξανθά μαλλιά της Περσεφόνης που κυματίζουν προς τα πίσω κι από το πορφυρό ένδυμά της που επίσης κυματίζει αφήνοντας ακάλυπτο σχεδόν όλο το σώμα της εκτός από το υπογάστριο.
Η κίνηση του άρματος προς τα εμπρός ενώ ο Ερμής προπορεύεται αντιτίθεται με την κίνηση της Περσεφόνης προς τα πίσω και η σύνθεση κλείνει με την απελπισμένη και εκφραστική χειρονομία της φίλης της θεάς που απλώνει τα χέρια της αλλά δεν μπορεί πλέον να τη βοηθήσει.
Στον συνεχόμενο, στενό, ανατολικό τοίχο, εικονίζεται μια καθιστή γυναικεία μορφή. Το ότι κάθεται πάνω σε βράχο, με σκυθρωπή έκφραση και η γειτνίαση της μορφής με την τοιχογραφία της αρπαγής της Περσεφόνης, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για τη θεά Δήμητρα που κάθεται στην αγέλαστον πέτρα.
Στο νότιο τοίχο, απέναντι από την αρπαγή, απεικονίζονται τρεις καθιστές γυναικείες μορφές, που δεν είναι καλά διατηρημένες. Πιθανόν να πρόκειται για τις τρεις Μοίρες, Άτροπο, Λάχεσι και Κλωθώ.
Συντάκτης: Νίκη Καλοπαίδη