Ταυτόχρονα με την αποκάλυψη των βασιλικών τάφων των Αιγών, το 1977, ξεκίνησε άμεσα η συντήρηση των περίτεχνων τοιχογραφιών που τους διακοσμούσαν. Παράλληλα, δημιουργήθηκε επιτόπου εργαστήριο συντήρησης για την διάσωση και αποκατάσταση των εξαιρετικά σημαντικών κινητών ευρημάτων που περιείχαν, καθώς κάποια από αυτά ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητα (αντικείμενα από ξύλο, ελεφαντοστούν, ύφασμα).
Για την προστασία των βασιλικών τάφων κατασκευάστηκε το 1993 υπόγειο κτίριο που εγκιβωτίζει και προστατεύει τα αρχαία μνημεία, διατηρώντας σταθερές τις συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας, πράγμα απαραίτητο για την διάσωση των τοιχογραφιών.
Το κτίσμα αυτό εξωτερικά έχει τη μορφή χωμάτινου τύμβου, ενώ στο εσωτερικό του εκτίθενται από το Νοέμβριο του 1997 οι θησαυροί που βρέθηκαν μέσα στους βασιλικούς τάφους.
Το δέος μπροστά στο θάνατο, η αίγλη της βασιλικής λάμψης, η συγκίνηση που γεννά το τραγικό τέλος του βασιλικού οίκου των Τημενιδών, είναι ιδέες σύμφυτες με το χώρο των βασιλικών τάφων των Αιγών. Οι ιδέες αυτές καθόρισαν το σενάριο της έκθεσης, ενώ οι βασικές αισθητικές επιλογές στηρίχτηκαν στην αντίληψη ότι σε ένα χώρο ουδέτερο και σκοτεινό πάμφωτα και θερμά πρέπει να κυριαρχούν μόνο τα αρχαία αντικείμενα.
Ο επισκέπτης που κατηφορίζει στον υπόγειο χώρο των τάφων ξεκινά την περιήγησή του με την αναπαράσταση της Μεγάλης Τούμπας, του μνημείου που σημάδευε τη θέση των βασιλικών ταφών και το οποίο δεν υπάρχει πια.
Επιτύμβιες στήλες και ευρήματα από τάφους απλών Μακεδόνων, που μετά το θάνατό τους έγιναν γείτονες του βασιλιά, δίνουν το μέτρο σύγκρισης με τους μεγαλόπρεπους μακεδονικούς βασιλικούς τάφους και ιδιαίτερα με αυτόν του Φίλιππου του Β'.
Ένας κατεστραμμένος τάφος του 3ου αιώνα π.Χ., το γκρεμισμένο ηρώο, που αποτελούσε τόπο νεκρικής λατρείας των βασιλιάδων που ήταν θαμμένοι κάτω από τη Μεγάλη Τούμπα, η γοητεία και η θλίψη που αποπνέει η τοιχογραφία της αρπαγής της Περσεφόνης προετοιμάζουν τον επισκέπτη να προσεγγίσει το νεκρό βασιλιά Φίλιππο το Β'.
Ο σωρός των υπολειμμάτων της νεκρικής πυράς που βρέθηκαν όλα μαζί ριγμένα επάνω στον τάφο θυμίζει το τραγικό ολοκαύτωμα και συγχρόνως υπαινίσσεται το πέρασμα σε μία άλλη διάσταση.
Ο τάφος του Φίλιππου του Β', μια αρχαιολογική ανακάλυψη που η ανακοίνωσή της έκανε το γύρο του κόσμου!.. Τα λαμπρά όπλα δίνουν την αίσθηση της δύναμης του ηγεμόνα.
Ακολουθεί η χρυσή λάρνακα που περιείχε τα οστά του αφηρωισμένου βασιλιά Φιλίππου Β΄ και το στεφάνι βελανιδιάς που φορούσε ο νεκρός. Η χρυσή λάρνακα που ζύγιζε 11 κιλά είναι διακοσμημένη στο κάλυμμά της με το μακεδονικό αστέρι και στις πλευρές της με φυτικά κοσμήματα και επίθετους ρόδακες από γαλάζια υαλόμαζα.
Το χρυσό στεφάνι βελανιδιάς είναι το πλέον βαρύτιμο στεφάνι που σώθηκε από την ελληνική αρχαιότητα. Αποτελείται από 313 φύλλα βελανιδιάς και 68 βελανίδια. Ζυγίζει 714 γραμμάρια.
Στον ίδιο χώρο βρίσκεται η χρυσή λάρνακα με τα οστά της βασιλικής συζύγου και το χρυσοκέντητο ύφασμα που τα τύλιγε, καθώς και οι δυο χρυσελεφάντινες κλίνες, διαχρονικοί μάρτυρες των λαμπρών βασιλικών συμποσίων.
Οι κλίνες, που ήταν πολυτελή χρηστικά αντικείμενα, είχαν σκελετό από ξύλο και ήταν πλούσια διακοσμημένες με ελεφαντόδοντο, γυαλί και χρυσό. Κατασκευασμένες από το χέρι σπουδαίων αρχαίων καλλιτεχνών, αποτελούν δύο μοναδικά αριστουργήματα της ελληνικής μικροτεχνίας.
Στην τελευταία ενότητα της έκθεσης θα θαυμάσετε τα ευρήματα από τον τάφο ΙΙΙ (τάφο του Πρίγκηπα), που ανήκει πιθανότατα στον Αλέξανδρο Δ΄, το γιο του Μεγαλέξανδρου και της Ρωξάνης, που δολοφονήθηκε από τον Κάσσανδρο το 310 π.Χ.
Στο επίκεντρο βρίσκεται η ασημένια τεφροδόχος με τα οστά του νεαρού νεκρού, πλαισιωμένη από τα αριστουργηματικά ελεφαντοστέινα ανάγλυφα της κλίνης.
Η έκθεση είναι αφιερωμένη στη μνήμη του καθηγητή Μανόλη Ανδρόνικου, του αρχαιολόγου που έφερε στο φως τους θησαυρούς της Βεργίνας και είχε τη γνώση και την πνευματική εγρήγορση να τους αναγνωρίσει.
Στο τέλος της διαδρομής, σε ένα χώρο ειδικά διαμορφωμένο για το σκοπό αυτό, θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε τη φωνή του ίδιου του ανασκαφέα να σας ξεναγεί στα μνημεία.
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου