Κατά τους χριστιανικούς χρόνους, η λατρεία από την ακτή της χερσονήσου της Αλυκής μετατοπίστηκε στην κορυφή του λόφου. Το όλον συγκρότημα είναι το αποτέλεσμα τεσσάρων οικοδομικών φάσεων από το 400/425 έως τις αρχές του 7ου αι οπότε και εγκαταλείπεται. Αποτελείται από τρεις εκκλησίες, από τις οποίες ορατές είναι οι δύο, γνωστές στη βιβλιογραφία ως βόρεια και νότια βασιλική.
Η πρώτη και αρχαιότερη βρίσκεται κάτω από την βόρεια. Οι δυο βασιλικές είναι κτισμένες η μία δίπλα στην άλλη. Αρχαιότερη και μεγαλύτερη είναι η νότια. Ανήκει στον τύπο της τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής με νάρθηκα ημικυκλική αψίδα στα ανατολικά. Χωρίζεται σε τρία κλίτη με δύο κιονοστοιχίες. Οι κίονες είναι κυλινδρικοί αρράβδωτοι από φαιόχρωμο μάρμαρο και επιστέφονται με ιωνικά κιονόκρανα.
Γύρω στα 500 ιδρύθηκε η βόρεια βασιλική. Ανήκει και αυτή στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής. Στον χώρο του Ιερού Βήματος διατηρούνται τα λείψανα του συνθρόνου. Το φράγμα του πρεσβυτερίου αποτελείται από πεσσούς με συμφυείς κιονίσκους και θωράκια με φολιδωτό κόσμημα. Γύρω στα 600 προστέθηκε ο νάρθηκας και αίθριο με δύο διαμερίσματα στην ανατολική πλευρά. Το βόρειο διαμέρισμα είχε ταφικό προορισμό, ενώ το νότιο ήταν το βαπτιστήριο. Η κολυμβήθρα είχε κυκλικό σχήμα και ήταν λαξευμένη στο βράχο. Μετά την καταστροφή τους στα τέλη του 6ου αι ο χώρος του αιθρίου χρησίμευσε ως νεκροταφείο. Η θέση εγκαταλείπεται στις αρχές του 7ου αι. μ.Χ.
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου
