Κατά τις ανασκαφές στην αρχαία πόλη της Θάσου, αποκαλύφθηκαν τα λείψανα του υποτιθέμενου πρώτου ναού, που έκτισαν στο β μισό του 7ου αι. π. Χ. οι Πάριοι άποικοι προς τιμήν του προστάτη της πόλης της Θάσου, του Ηρακλή. Πάντως, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, την λατρεία του Ηρακλή εγκαθίδρυσαν οι Φοίνικες. Το ιερό αποτελείται από έναν απλό ορθογώνιο χώρο που έχει μια είσοδο στη νότια πλευρά και μια σειρά στύλων εξωτερικά, κατά μήκος της νότιας πρόσοψης. Ο ναός αυτός καλύφθηκε με ένα στρώμα άμμου και επάνω του κτίστηκε ο δεύτερος ναός που είχε επίσης προσανατολισμό Α-Δ. Στα ανατολικά του κτηρίου υπήρχε βωμός, με τον οποίο συνδέονται τα κεραμικά ευρήματα που ήταν αφιερωμένα στον Ηρακλή και καλύπτουν χρονική περίοδο από το 620 έως και το 55ο π. Χ. Στα νότια βρίσκεται ένα κτήριο με πολυγωνική αρχαϊκή τοιχοποιία, το οποίο χρονολογείται στα μέσα του 6ου αι. π. Χ. και έχει ερμηνευθεί ως χώρος εστίασης των προσκυνητών του ιερού.
Δύο κολώνες τοποθετημένες στον άξονα του κτηρίου, δεξιά και αριστερά από μια εστία, στήριζαν τη στέγη, από την οποία σώζονται αρκετά στοιχεία. Η σίμη ήταν διακοσμημένη με μια ζωφόρο έφιππων τοξοτών που κυνηγούσαν λαγούς, ενώ ακροκέραμα με πεντάγωνο μέτωπο κοσμούνταν με παραστάσεις του Βελλερεφόντη πάνω στον Πήγασο και της Χίμαιρας.
Ο δεύτερος ναός χτίστηκε γύρω στο 500 π. Χ. και ήταν ένας απλός σηκός πάνω σε πόδιο. Σύγχρονες με το περίπτερο αυτό κτίριο ήταν μια σειρά πέντε αιθουσών, που ενσωματώνει το πολυγωνικό οικοδόμημα και καταλήγει βόρεια σε μια στοά (κτίριο με τους οίκους - εστιατόριο). Επίσης σύγχρονη με το δεύτερο ναό είναι και η Λέσχη, μακρόστενο οικοδόμημα που ορίζει το ιερό στα δυτικά. Η Λέσχη είχε τουλάχιστον επτά ανοίγματα στη μακριά πλευρά της. Στον τοίχο του βάθους σώζονται οι εξαιρετικά λείοι ορθοστάτες του, που επιστέφονται με ιωνικά κυμάτια.
Η υπόστυλη αίθουσα χρονολογείται στα μέσα του 4ου αι. π. Χ.. Μια μνημειώδης κλίμακα ανόδου διακόπτει τον τοίχο που χρησιμεύει ως ανάλημμα του πλατώματος και ως όριο του χώρου. Στο κέντρο της αίθουσας υπάρχουν θεμέλια που θεωρείται ότι ήταν προπύλαια με διπλή δωρική πρόσοψη. Το σύνολο συμπληρώθηκε κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους (3οι αι. μ. Χ. με την Αψίδα του Καρακάλλα, η οποία βρισκόταν στον άξονα της οδού η οποία συνέδεε το Ηράκλειο με την Αγορά και δημιουργούσε μια μνημειώδη είσοδο.
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου