Ραμνούς
Στη βορειοανατολική ακτή της Αττικής βρίσκεται ο δήμος του Ραμνούντος. Η τοπογραφία της περιοχής δεν έχει αλλάξει αισθητά από την αρχαιότητα και ο επισκέπτης κερδίζει μια άμεση εικόνα ενός αρχαίου αττικού δήμου. Κατά μήκος της κεντρικής οδού εντυπωσιάζουν οι αναστηλωμένοι ταφικοί περίβολοι (κυρίως από τον 4 ο αι. π.Χ.).
Διάσημο ήταν το ιερό της Νεμέσεως, στο κέντρο της κάτω πόλης, περιτριγυρισμένο από λείψανα σπιτιών. Προϋπήρχε αρχαϊκός ναός (αρχές 6 ου αι. π.Χ.). Σήμερα σώζονται τα ερείπια δύο ναών του 5 ου αι. π.Χ. Ο μικρός δωρικός ναός (αρχές 5 ου αι. π.Χ.) χρησιμοποιήθηκε αργότερα και ως θησαυροφυλάκειο (αγάλματα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο). Ο μεγάλος δωρικός ναός (440/30 π.Χ.) στέγαζε το λατρευτικό άγαλμα της Νεμέσεως, έργο του διάσημου γλύπτη Αγοράκριτου. Η ανάγλυφη βάση του αγάλματος, καθώς και τμήμα της ανωδομής του ναού με το δυτικό αέτωμα έχουν αναστηλωθεί και εκτίθενται σε ειδικά διαμορφωμένο κλειστό χώρο. Πάνω στο λόφο προβάλλει το φρούριο του Ραμνούντος με στρατιωτικές εγκαταστάσεις, δημόσια και ιδιωτικά κτίρια της πόλης. Ορίζεται από ισχυρό περίβολο με πύλες και πύργους. Εδώ ανασκάφηκαν το γυμνάσιο, το θέατρο και ιερό του Διονύσου. Τα δύο λιμάνια είναι επίσης ορατά από το ύψωμα. ΒΔ. της εισόδου στο φρούριο, ανασκάφηκε το Αμφιάρειον, ιερό του ήρωα-θεραπευτή Αμφιάραου.
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου