Ο παραδοσιακός οικισμός της Μακρινίτσας, το λεγόμενο «Μπαλκόνι του Πηλίου», βρίσκεται στα 17 χλμ. από την πόλη του Βόλου. Έλαβε την ονομασία Μακρινίτσα από την Μονή «Παναγίας της Μακρινίτισας» (ή της Θεοτόκου της Οξείας Επισκέψεως) που ιδρύθηκε από τον Κων. Μελισσηνό μεταξύ 1204-1215. Η Μακρινίτσα υπήρξε ένας μικρός οικισμός εργατών που δούλευαν στα κτήματα της Μονής. Το 1615, ζούνε στο χωριό 147 οικογένειες γεωργών. Μετά το 1700 ο οικισμός γνωρίζει ιδιαίτερη άνθηση και στα τέλη του 18ου αι., γίνεται η πρωτεύουσα των βακουφιών, βρισκόμενη υπό την διοίκηση των δημογερόντων και διατηρώντας πολλά προνόμια. Την εποχή αυτή κτίζονται πολλές εκκλησίες, πύργοι και αρχοντικά. Η Μακρινίτσα έλαβε μέρος στο κίνημα του 1854 καθώς και στις μάχες της Σουρβιάς και του Σαρακηνού ενάντια στους Τούρκους το 1878.
Μπαίνοντας στο χωριό διακρίνουμε την κεντρική πλατεία με τα αιωνόβια πλατάνια και την πανοραμική θέα προς τη πόλη του Βόλου. Στο κέντρο της ορθώνεται η Κρήνη με τις 4 χάλκινες κεφαλές λεόντων (1809) απ' όπου αναβλύζει το «αθάνατο νερό». Δυτικά της πλατείας, βρίσκεται ο ναός του Αγίου Ιωάννη (1806) που φέρει λιθανάγλυφο διάκοσμο και αγιογραφίες του ζωγράφου Θεόφιλου (1910). Ανατολικά της πλατείας, εντοπίζουμε την εκκλησία της Παναγίας (1767) με εξαίσιο λιθανάγλυφο διάκοσμο ενώ στον περίβολο σώζεται ο διώροφος ναός των Αγίων Πάντων και του Αγίου Νικολάου με τοιχογραφίες του 1743. Στην κάτω Μακρινίτσα, στη συνοικία της Κουκουράβας, στο λεγόμενο «Μέγα Ρέμα», βρίσκονται τα παλιά υδροτριβεία και τα ερειπωμένα πια 60 βυρσοδεψεία που λειτουργούσαν τον 19ο αιώνα μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ο Μεσαιωνικός Πύργος του Σκοτεινιώτη (τέλη 17ου-18ου αι.) και η εκκλησία της Αγίας Μαγδαληνής με φορητές εικόνες και τοιχογραφίες του 1737. Στον οικισμό σώζονται πολλά αρχοντικά των 18ου-19ου αι. όπως του Βαΐτζη (1761) στην Κουκουράβα, του Χατζηκώστα, του Τοπάλη, του Τσιμπούκη, του Μουσλή, του Μαύρου .κ.α. Τα περισσότερα είναι πετρόκτιστα, τριώροφα, φρουριακού τύπου με σιδερόφρακτα παράθυρα στο ισόγειο, πυργίσκους, πολεμίστρες και αμπάρες.
Συντάκτης: Νίκη Καλοπαίδη
