Περίπου 2 χιλιόμετρα βόρεια από τη Μονή Γουβερνέτου, συναντάμε την περίφημη σπηλιά της Παναγίας Αρκουδιώτισσας ή Αρκουδόσπηλιος, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι.
Η σπηλιά έχει γίνει γνωστή για τον σταλαγμίτη που μοιάζει με σκυφτή αρκούδα αν τον κοιτάξετε από τη μια πλευρά του, κι από τον οποίο πήρε το όνομά του το σπήλαιο.
Ο Αρκουδόσπηλιος ήταν χώρος λατρείας από τα προϊστορικά χρόνια, όπως μαρτυρούν επιγραφές που βρέθηκαν στη σπηλιά, αφιερωμένες στον Απόλλωνα και την Άρτεμη.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, στην σπηλιά λατρεύονταν χιλιάδες χρόνια πριν η θεά Αρτεμις, που ένα απ' τα ιερά της ζώα ήταν η αρκούδα. Ηταν φυσικό λοιπόν να θεωρηθεί ιερός τόπος ένα σπήλαιο που μέσα του βρίσκεται σταλαγμίτης με το σχήμα του ζώου αυτού.
Γύρω από το σπήλαιο υπάρχουν ερειπωμένα κτίρια που μάλλον στέγαζαν μικρό αριθμό μοναχών από τη Μονή Γουβερνέτου. Το 1637 σε απογραφή των Ενετών αναφέρεται η Παναγία της Αρκουδιάς.
Σύμφωνα με τον τοπικό μύθο, μια αρκούδα ζούσε στη σπηλιά και έπινε κρυφά το λιγοστό νερό που στάλαζε από τους σταλακτίτες σε ένα κοίλωμα των βράχων.
Οι μοναχοί, που διψούσαν και υπέφεραν χωρίς νερό, παρακάλεσαν την Παναγία να τους βοηθήσει. Η Παναγία άκουσε τις προσευχές των μοναχών και μετέτρεψε την αρκούδα σε πέτρα, τον σταλαγμίτη που βλέπουμε σήμερα μέσα στον Αρκουδόσπηλιο.
Στο σπήλαιο υπάρχει μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο στην Υπαπαντή του Χριστού. Εδώ γίνεται μεγάλο πανηγύρι στις 2 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο. Πολλοί κάτοικοι της περιοχής πηγαίνουν στη σπηλιά και διανυκτερεύουν το προηγούμενο βράδυ, φέρνοντας μαζί τους φαγητό και κρασί. Για να ζεσταθούν ανάβουν φωτιές στο εσωτερικό της σπηλιάς, γι αυτό η οροφή της είναι τόσο μαυρισμένη.
Για να πάτε στο σπήλαιο της Παναγίας Αρκουδιώτισσας ξεκινάει μονοπάτι από τη Μονή Γουβερνέτου, το οποίο κατηφορίζει μέσα στο φαράγγι Αυλάκι. Το σπήλαιο Αρκουδόσπηλιος απέχει 2 χιλιόμετρα από το μοναστήρι και η πορεία είναι εύκολη.
Αν συνεχίσετε να κατηφορίζετε θα φτάσετε στη Μονή Καθολικού και, λίγο παρακάτω, στη θάλασσα.
Συντάκτης: Φωτεινή Αναστασοπούλου