(τηλ. 27530 23009, 27530 22666)
Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου ήταν το περιφημότερο ιερό του Ασκληπιού στην αρχαιότητα, με θυγατρικά ιερά στην Αθήνα, στην Κω και στη Ρώμη. Επίσημο ιερό της Επιδαύρου, θρησκευτικό και εθνικό κέντρο της Επιδαυρίας που η λειτουργία του ανάγεται στον 6 ο αι. π.Χ. Πολύ στενά συνδεδεμένο με το αρχικά μυκηναϊκό ιερό του Απόλλωνος Μαλεάτα, το οποίο καταστράφηκε τον 1 ο αι. π.Χ. Στη θέση του ιερού του Απόλλωνος Μαλεάτα, στη βόρεια πλαγιά του Κυνορτίου όρους, τμήματα πρωτοελλαδικού οικισμού (3 η χιλιετία π.Χ.). Μυκηναϊκό ιερό κορυφής (1500 - 1200 π.Χ.), ένα από τα ελάχιστα στον ελλαδικό χώρο, συνδέεται με υπαίθρια λατρευτική δραστηριότητα.
Στο ιερό του Μαλεάτα μνημειώδες ανάλημμα του 3 ου αι. π.Χ., στηρίζει στοά, πιθανόν εγκοιμητήριο (χώρος επιφάνειας του θεού στους ασθενείς και υπόδειξης ή τέλεσης της θεραπείας τους), ερείπια του κλασικού ναού στη θέση του παλαιότερου αρχαϊκού, υπαίθριο βωμό, άνδηρο θυσιών των μυκηναϊκών και ρωμαϊκών χρόνων, κτιστό βωμό (4 ου αι. π.Χ.) στην πλατεία του ιερού και υπαίθριο τέμενος των Μουσών. Στους ρωμαϊκούς χρόνους ανήκει το πρόπυλο του ιερού και εκτεταμένο συγκρότημα έξω από τα όρια του με λουτρό, κρήνη και δεξαμενή. Στο ιερό του Ασκληπιού, οργανωμένο σήμερα αρχαιολογικό χώρο που περιλαμβάνει και το αρχαίο θέατρο, είναι επισκέψιμα τα ερειπωμένα οικοδομήματα του 4 ου - 3 ου αι. π.Χ. και των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων.
Κυριότερα κτίρια είναι ο δωρικός ναός του Ασκληπιού (ο γλυπτός αρχιτεκτονικός διάκοσμος του στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο), το άβατο ή «εγκοιμητήριο» σχήματος στοάς, το τετράγωνο συγκρότημα του 5 ου αι. π.Χ. που περιέβαλε τα παλαιότερα λείψανα της λατρείας Απόλλωνος και Ασκληπιού. Τέλος, η περίφημη για τον πλούτο του αρχιτεκτονικού της διακόσμου θόλος (θυμέλη), κυκλικό οικοδόμημα με υπόγειους διαδρόμους-δακτυλίους και με συνδυασμό ιωνικού και κορινθιακού ρυθμού. Ήταν αφιερωμένη πιθανότατα στη χθόνια λατρεία του Ασκληπιού. Υπήρξε ίσως έργο του νεότερου Πολυκλείτου, αρχιτέκτονα του θεάτρου του ιερού και γλύπτη. Ναοί Αρτέμιδος, Αφροδίτης, Θέμιδος, Ανάκειο (ιερό των Διοσκούρων), Επιδότειον (ιερό των θεών Επιδοτών όπως ήταν ο Ύπνος) και ιερό του Απόλλωνος και του Ασκληπιού, λατρευόμενων κατά το αιγυπτιακό τυπικό. Στάδιο με καμαροσκεπή δίοδο, παλαίστρα, λουτρά, θέρμες και βιβλιοθήκη, στοές και καταγώγιο (ξενώνας). Γυμνάσιο ή τελετουργικό εστιατόριο με μνημειώδες πρόπυλο, στην περίστυλη αυλή του οποίου οικοδομήθηκε ωδείο στους ρωμαϊκούς χρόνους.
Το θέατρο στη βορειοδυτική πλαγιά του Κυνορτίου με την καλύτερη ακουστική στην αρχαιότητα (4 ου - 3 ου και 2 ου αι. π.Χ.), είναι αναστηλωμένο και σε χρήση σήμερα. Χαρακτηριστικές είναι οι μνημειώδεις διπλές θύρες στις παρόδους. Στο τοπικό Μουσείο, στο οποίο εκτίθενται επιγραφές, ιατρικά εργαλεία, γλυπτά αναθήματα, των οποίων οι βάσεις αφθονούν στο ιερό, και αναστηλωμένα τμήματα των θριγκών των προπυλαίων και των ναών του Ασκληπιού και της Αρτέμιδος. Εκτίθεται επίσης κορινθιακό κιονόκρανο που χρησίμευε ως υπόδειγμα εκείνων της Θόλου. Ανατολικά των προπυλαίων του ιερού του Ασκληπιού λείψανα πεντάκλιτης βασιλικής με εγκάρσιο κλίτος, βαπτιστήριο και προσκτίσματα (α' μισό 5 ου αι.). Ψηφιδωτό δάπεδο στο νάρθηκα με γεωμετρικό διάκοσμο. Μέσα στο ναό του Ασκληπιού, ερείπια οικίας με ψηφιδωτά δάπεδα (μέσα 5 ου αι.). Κοντά στη Επάνω Επίδαυρο λείψανα τρίκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής (5 ος αι.).
Πηγή: ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ
http://media.yen.gr/atlas/
